Χαίρε 2011 !!!!!

Καλή χρονιά αγαπητά φιλαράκια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μακάρι αυτή η χρονιά να σας φέρει ότι δεν σας έφερε η παλιά.....

ΦΙΛΙΑΑΑΑΑ !!!!



Υ.Γ= Τα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης θα τα απαντήσω όποτε μποέσω γιατί θέλω να απαντήσω ξεχωριστά στον καθένα...
ΣΑΣ ΑΓΑΠΩΩΩΩΩ !!!!

Χρόνια μου πολλάααααααα.......

Σήμερα γιορτάζω παίδες...

Λίγα λόγια για τον άγιο μου: Ο Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε στην Ελλάδα και έζησε τον 2o αιώνα μ. Χ. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίνος Σεβήρος. Ορφανός από πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη μητέρα του, Ανθία.

Διακαής πόθος της Ανθίας ήταν να επισκεφτεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφτεί με το αίμα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Κάποτε, λοιπόν, αποφάσισε και πήγε. Μαζί πήρε και το νεαρό γιό της Ελευθέριο. Ο επίσκοπος Ρώμης, όταν είδε τον Ελευθέριο εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασία του.Μετά από λίγα χρόνια τον χειροτόνησε διάκονο και έπειτα ιερέα. Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου του, και σε έργα φιλανθρωπίας.
Γι’ αυτό και το έτος 182 μ. Χ., με κοινή ψήφο κλήρου και λαού, ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης. Η φήμη της αρετής του έφτασε μέχρι τη Βρεττανία.

Έτσι, ο βασιλιάς αυτής Λούκιος έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν χριστιανοί. Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς τον Λούκιο με το λαό του.

Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξήγειρε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Ελευθέριος τον έλεγξε θαρραλέα. Τότε διατάχθηκε ο μαρτυρικός θάνατός του, μαζί με τη μητέρα του Ανθία.
Έτσι ο Άγιος Ελευθέριος πέρασε «εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού», δηλαδή στην ελευθερία της ένδοξης κατάστασης των παιδιών του Θεού (είδατε το καμάρι της θεωρητικής! χαχαχα)

Και μετά το καθιερωμένο κήρυγμα, ήρθε η ώρα του γλυκού..

Ο Ρ Μ Η Ξ Τ Ε !!!!

Υ.Γ= Δέχομαι για δώρο από φιλιά μέχρι φερράρι...χαχαχα

Υ.Γ2= Αν δε σας κάνει κόπο θέλω μουσικό κομμάτι ως ιντερνετικό έξτρα δώρο από τον καθένα σας !!!!

Υ.Γ3= Η Λένα Μαντά θα βρίσκεται το απόγευμα στη Λάρισα! Θα πάω με την Αργυρώ !!!

Άπειρα φιλιάααααα ......

Korn - Freak On A Leash (Ας ροκάρουμεεεεε !!!)

Αφού σου το έχω πει, οι σημερινές πορείες με αυτή τη μορφή μόνο αηδία μου προκαλούν

Σήμερα 6/12/2010 και με την επέτειο των δύο χρόνων που κλείνονται από τον θάνατο του 15χρονου τότε Αλέξη Γρηγορόπουλο, πολλοί και κυρίως εκπρόσωποι του ΚΚΕ βρήκαν για μια ακόμη φορά να δείξουν το μεγαλείο … της σαπίλας τους και του χαμηλού υποβάθρου που διαθέτουν.

Με τέτοιες προφάσεις όπως ο θάνατος ή μάλλον ο άδικος χαμός ενός 15χρονου από το αρχηγιλίκι που διακατέχει μερικούς από τους αστυνομικούς της νέας γενιάς – εγώ είμαι ο νόμος και θα κάνεις αυτό που θέλω- (μη τους βάζουμε ολους όμως στο ίδιο σακί, υπάρχουν και σωστοί αστυνομικοί), βρίσκουν έναυσμα οι σημερινοί κομμουνιστές να παίξουν ξύλο και να δείξουν στο νόμο την άγρια πλευρά τους, αυτή των ζωωδών ενστίκτων, της ζούγκλας θα έλεγα που ονομάζεται ελληνικη κοινωνία (μη χέσω!).

Και βγαίνουν στους δρόμους με κατακόκκινα πανό με αιτήματα άστοχα, ουτοπικά, χωρίς ισχύ και το παίζουν μεσσιανιστές*. Το πιο εξοργιστικό όμως είναι πως στα πανό αυτά προφασίζονται το πρόσχημα τη νεολαίας και πίσω από αυτά βλέπεις γερασμένες φάτσες 60 +άνω που περπατάνε βαριεστημένα, καλά κρυμμένες πίσω από σάπιες ιδεολογίες και πεθαμένα οράματα. Νεολαία ρε φίλε, τι κάθεσαι και ψάχνεις ;

Και κάπου πιο πίσω, σε αυτή την παρέλαση διαμαρτυρίας, εμφανίζονται οι αληθινά διαμαρτυρόμενοι: νέα παιδιά με κουκούλες και πορφυρές ή μαύρες σημαίες σαν το μέλλον που μας περιμένει. Κόκκινοι οι αγώνες που έχουν δώσει οι πρόγονοι και που στο σήμερα δεν μας αγγίζουν καθόλου σαν λαό (πραγματικά κρίμα!) και μαυρο, κατάμαυρο το καθόλου ελπιδοφόρο μήνυμα του μέλλοντος. Τι κάνουμε εμείς οι Ελληνάρες σήμερα για την Ελλάδα; Έχουμε ιδανικά ή και αυτά οι κρατικοί μηχανισμοί δεν μας αφήνουν τα περιθώρια να τα καλλιεργήσουμε;

Πίσω από μια κουκούλα βλέπω τα συναισθήματα σου! Είσαι νέος, διψάς για ζωή, θέλεις να αγωνιστείς… Μα αυτοί σου ρουφάνε λίγο λίγο τη ζωή και την ελπίδα. Το γέλιο και το χαμόγελο της εφηβικής σου ηλικίας έχει αντικατασταθεί από μια μάσκα. Μια μάσκα που ο μόνος μορφασμός είναι ένας αναστεναγμός για αυτά που σε περιμένουν και ένα απλανές βλέμμα… Αδιέξοδος…

Και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά πέφτουν και τα δακρυγόνα. Όχι ! Μην τα ρίχνεις !
Σε καταλαβαίνω αλλά αυτό δεν είναι λύση! Είναι η έσχατη λύση! Το ξέρω πως εκεί σε φτάσανε αλλά και η υπομονή έχει τα όρια της… Μην μου την εξαντλείς…

Σε καταλαβαίνω, σε νιωθω.. Αλλά σε παρακαλώ! Άσε τα δακρυγόνα στην άκρη, ύψωσε το ανάστημα σου, βγάλε το καθαρό, αγνό πρόσωπο σου στην βρώμα που κυκλοφορεί στους πολιτικούς κύκλους και εκφράσου με το στόμα…

Κάνε το για μένα, για σένα, για εκείνον, για εμάς…

Μίλα και σταμάτα να ρίχνεις δακρυγόνα… Τα κάνεις χειρότερα…

Έχουν στερέψει τα λόγια και τα ΜΑΤ βγήκαν για να σας συνετίσουν. Άσε τα δακρυγόνα, μην βάφεις τους τοίχους με μηνύματα υβριστικά και μίλα !!!!

ΜΙΛΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !!!!!......

*μεσσιανιστής είναι εκείνος που θεωρεί τον εαυτό του μεσσία, σωτήρα με εξαιρετικές ικανότητες που θα λυτρώσει τον κόσμο ή το έθνος από τα προβλήματα και θα το οδηγήσει στην πρόοδο.

Καθώς με τυλίγει η μοναξιά

Μόνη..
Αυτή η λέξη ηχεί αποκρουστικά στα αυτιά μου.
Άλλο ένα βράδυ που πρόκειται να το περάσω μόνη..
Γιατί ;
Μήπως επειδή η στεναχώρια και η μιζέρια έγιναν οι καλύτερες φίλες μου αυτόν τον καιρό;
Μήπως επειδή κανείς δεν είναι αληθινά εδώ για μένα;
Μήπως επειδή πραγματικά θέλω να ζω στο προσκήνιο μιας παράστασης που έχει να κάνει με τη ζωή μου;
Μήπως... μήπως... μήπως ....

Και μοναξιά....
Πολλή μοναξιά....
Αυτή η λέξη στο λέω ηχεί αποκρουστικά στα αυτιά μου ......

Εεε φτάνει πια !!!

ΟΥΣΤ !!!

ΑΙ ΣΤΑ ΔΙΑΛΑ !!!

ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ !!!

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ !!!!

Αυτή η Πάτυ ήρθε για τα καλά να μας κατσικωθεί !!!

Πάτυ παντού και πάντα !!!

Στην τηλεόραση, σε αυτοκόλλητα, στο νετ...

Δεν μπορώ να καταλάβω την πλύση εγκεφάλου που έχει κανει το συγκεκριμένο σήριαλ στα παιδάκια. !!!

Όλα θέλουν να τις μοιάσουν, ξέρουν απέξω και ανακατωτά (όπως λέγαμε και στο δημοτικό) τις χορογραφίες και τα τραγούδια της, τι φόρεσε χθες, προχθές, παραπροχθές, τι έφαγε, πως τα πήγε στο τάδε διαγώνισμα, πότε έκλασε, πότε ρεύτηκε κλπ κλπ.

Η κατάσταση έχει ξεφύγει.. Εκτος ελέγχου τα παιδάκια και ακόμα πιο μανιακα και με τα αυτοκόλλητα που βλεπω πως κυκλοφορούν στο εμπόριο. Η Πάτυ σε αυτή τη φωτογραφία κλαίει, εδώ ξύνεται, εδώ χαίρεται, εδώ αγκαλιάζει τον Πάτο κλπ κλπ.

Και η υστερία δεν σταματά εδώ. Ξέρω παιδάκια που κλαίνε αν χάσουν το επεισόδιο, που τσατίζονται αν χάσουν την επανάληψη και που ουρλιάζουν άμα δεν βρουν το αυτοκόλλητο Νο275797543838943343902392929242 του άλμπουμ της Πάτυ. !!!!

Και το κακό χειροτερεύει .... ΤΑ ΜΑΘΑΤΕ ;;;;;

Η Πάτυ έρχεται και στην Ελλάδα ... Ναι !!! Και ο κάθε Νεοέλληνας, υποχείριο αυτού του συστήματος που ψηφίζει Πάτυ και ξερό ψωμί και χωρίς να θέλει να χαρακτηριστεί '' άχρηστος γονιός που δεν σκέφτεται τα παιδιά του'' θα τρέξει στην ιστοσελίδα του μεγάλου καναλιού για να δηλώσει συμμετοχή..

Ω! ΝΑΙ !!! Γιατί εν έτει 2010 είσαι κάτι παραπάνω από τυχερός αν γνωρίσεις από κοντά την Πάτυ ....

Φιλοσόφησε το !!

Φιλοσόφησε το....

Επειδή εκτός από χιουμοριστικό και ερευνητικό χαρακτήρα είμαστε και πολύπλευρες προσωπικότητες- οντότητες, δοκίμασα και έφτιαξα ακόμη ένα bloggoσπιτο όπου εκεί θα βγαίνει η φιλοσοφική μου πλευρά, αυτή η πλευρά της Ελευθερίας όπου ψάχνει να ανακαλύψει πίσω από τα λόγια των φιλοσόφων τι υποκρύβεται...
Θα με βρείτε εδώ -> http://philosophiseto.blogspot.com/

Μπορείτε να μπαίνετε και από δεξιά στο ειδικό πλαίσιο του tool bar !!!

Και ... καλό μήνα !!!

Η ιστορία μιας εκδιδόμενης γυναίκας

Διάβαζα τις προάλλες ένα υπέροχο βιβλίο που δυστυχώς λόγου μειωμένου έως ελάχιστου ελεύθερου χρόνου δεν έχω κατορθώσει να το τελειώσω.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα εδώ -> http://www.oldbooks.gr/index.php?option=com_bookstore&task=book&id=5055&catid=60&Itemid=69

Το συγκεκριμένο βιβλίο μου άρεσε διότι δεν λειτουργεί ομαλά σαν ιστοριούλα αλλά ως διάλογος της συγγραφέα με την γυναίκα αυτή.

Θα σας παραθέσω μόνο κάποια στοιχεία για τις εκδιδόμενες γυναίκες εν έτει 1988 (το βιβλίο έίναι παλιό από ότι καταλάβατε!) :

* Εκδίδονται, επίσημα ή ανεπίσημα περίπου 6 ενήλικες γυναίκες στις χίλιες (ο αριθμός των ανηλίκων που προστίθενται σε αυτές είναι αβέβαιος, αλλά δεν είναι ευκαταφρόνητος)

* Αυτές οι γυναίκες εξυπηρετούν καθημερινά πενήντα χιλιάδες άντρες περίπου, με λίγα λόγια το 14% των ενήλικων αντρών της πρώτης και της δεύτερης εκλογικής περιφερειας των Αθηνών.

* Ο ημερήσιος τζίρος γι΄αυτή τη δουλειά (τότε πάντα!) κυμαίνεται γύρω στα 50 εκατομμύρια δραχμές.

Προβληματιστείτε λοιπόν...

Αυτά όλα γινόταν τότε... Σήμερα ;;; Τι γίνεται σήμερα ;;;

Οι αριθμοί θα ξεπερνάνε τις ήδη στατιστικές ....

Γυναίκες αναγκάζονται να κάνουν αυτή τη δουλειά από ανάγκη..

Αλλά το νόημα και το κέντρο αυτής της συζήτησης είναι άλλο..

Οι γυναίκες αυτές θίγονται όταν εκλαμβάνουν άσχημα βλέμματα και λόγια από τις άλλες γυναίκες.

Αντιμετωπίζουν το επάγγελμά τους σαν αυτό του φούρναρη ή του ανθρακωρύχου.

Νιώθουν καθημερινά τον κοινωνικό αποκλεισμό, τις ρατσιστικές αντιλήψεις των ανθρώπων, τις βιτσιόζικες παραγγελίες των αντρών που τις αντιμετωπίζουν σαν κατασκευάσματα του σεξ, χωρίς αισθήματα, χωρίς ανθρωπιά...

Και κυρίως στο αίμα τους κυλάει καθημερινά ο φόβος. Ο φόβος μήπως κάποιο μέλος της οικογενείας τους καταλάβει το επάγγελμα τους...

Ας διώξουμε τα ταμπού και τις προκαταλήψεις...

Διαβάστε το βιβλίο αν το βρείτε..

Η ιστορία αυτής της γυναίκας θα σας καταπλήξει ...

Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι' η Πρωτοχρονιάααα...

Όχι.. Δεν ήρθαν ακόμη τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά αλλά όλοι μας έχουμε αυτήν την κρυφή χαρά να έρθουν επιτέλους και να εισβάλλει όλη αυτή η χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στις καρδιές μας...

Δεν ξέρω πόσες μέρες έμειναν ακόμη μα θέλω τελικά πολύ να έρθουν. Να ξεκουραστώ λιγουλάκι ρε αδερφέ, να διαβάσω, να γιορτάσω...

Αυτόν τον καιρό μου λείπουν πολλά πράγματα στη ζωή μου. Ταινίες, ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων, βραδιά επιτραπέζιων με φίλους... Αλλά χαλάλι! Θα τα δώσω όλα και βλέπουμε τα αποτελέσματα Ιούλιο μεριά. Μακάρι να είναι αισιόδοξα..

Ένα μεγάλο ευχαριστώ και για την υπομονή που δείχνετε όταν έχω τα νεύρα μου ή παθαίνω φρίκη με την ένταση και την πίεση του σχολείου και του φροντιστηρίου..

Και ενώ αυτά συμβαίνουν στη ζωή μου, η Ελλάδα (ή είναι η ιδέα μου;;) πάει από το κακό στο χειρότερο. Το έλλειμμα όλο και αυξάνεται, η ΤΡΟΙΚΑ κάνει και άλλες περικοπές σε υγεία και παιδεία, ο Άνθιμος μαλώνει με τον Μπουτάρη και οι δημοσιογράφοι κάνουν έρευνες και καλούν πλαστικούς στις εκπομπές τους για να δουν αν όντως η Άντζελα- λέγε με Λαίδη- Δημητρίου έκανε ή οχι πλαστική. Είδατε; Η Ελευθερία είναι πάντα ενημερωμένη και δεν ζει ποτέ στη ναφθαλίνη!!

Πραγματικά με αυτά που βλέπω και ακούω, η μόνη λύση αγαπητή μου είναι η μετανάστευση. Και σας ερωτώ σαν αλλοτινός Παπαγιαννόπουλος '' Ωρέ που πάμε ρε;; ΠΟΥ ΠΑΜΕ;; ''.

Απάντηση δεν νομίζω να βρω. Αυτά έχει η ζωή άλλωστε. Ο βούρκος bloggoφιλαρακια μου μας τραβάει όλο και πιο μέσα. Στο πάτο που λέει και ο Ζακ Στεφάνου, εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω. ΑΛΛΑ, παρόλα αυτά πρέπει να κρατάμε την αισιοδοξία μας !!!

ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ....

Τέλος, σας αφιερώνω και λίγη πχιότητα που λέτε πολλοί bloggers εδώ. Λαλάκι σημερινό που αντικατοπτρίζει απόλυτα τα σημερινά δεδομένα ....

Φιλούμπες ....
http://www.youtube.com/watch?v=SSRXD-YCA8Y&feature=related

Νεύρα και φρίκη

Νεύρα, νεύρα, νεύρα και πολλά .... Ν Ε Υ Ρ Α έχει το προγραμμα μου αυτές τις 3 μερες...

Φρίκη και νεύρα..
Πίνοντας τον τρίτο καπουτσίνο για σήμερα (ΠΡΟΣΟΧΗ! ΔΕΚΑΕΦΤΑΧΡΟΝΗ ΚΟΠΕΛΙΑ ΕΘΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΚΑΦΕΙΝΗ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΖΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΑΣ!!!!) και με πεσμένη διάθεση (κλάμα, κλάμα και ... κλάμα) διαβάζω για το κωλοδιαγώνισμα της Ιστορίας....

Γαμώ την τύχη μου, το βιβλιαράκι μου έκανε τα νεύρα κρόσσια...

Έχω νεύρα σας το είπα... Δεν σας το είπα...

ΕΧΩ ΝΕΥΡΑ !!!!

Το διάβασμα με έχει λαλήσει και ακόμη δεν έχω κάνει όύτε το 1/3 της ύλης...

Ουφ!!!!
Αυτή η τελειομανία μου θα με φάει εμένα...
Αν δεν πω κάτι τέλεια τουλάχιστον 15 φορές δεν προχωρω παρακάτω...

Και νεύρα ΝΑ με το συμπάθειο....

Υ.Γ= Προσευχηθείτε για μένα, στείλτε ευχές, κάντε θετικες σκέψεις για μια φτωχή πλην τίμια κορασίδα σαν και του λόγου μου....
Υ.Γ2= Η κοιλιά μου από τους πολλούς καπουτσίνο αρχίζει και κάνει περίεργους ήχους!!! Λέτε να πεθάνω τόσο νέα ;;;;
Υ.Γ3= Το καταλαβατε πως με εχει πιασει η βλακεία.. Έτσι δεν είναι;;;
Υ.Γ4= Αν δεν του γράψω άριστα (100 % για την ακρίβεια) θα κάνω φόνο!! Λέω να σκοτώσω κανένα πολιτικό γιατί μας έχουν πάρει τα αυτιά με τις προεκλογικές παπαριές τους...
Υ.Γ5= 185 μέρες πριν τις Πανελλαδικές.... Να χαρώ ή όχι ;;;;
Υ.Γ6= 42 μερες για τα Χριστούγεννα.... Να χαρώ ή όχι ;;;
Υ.Γ7= Σας είπα ότι έχω νεύρα ;;;;;;

Με μια λέξη...

Οι τελευταίες βδομάδες είναι πολύ κουραστικές..

Πίεση, άγχος, τρεξίματα, διάβασμα, διάβασμα, διάβασμααααα ....

Με μια λέξη: Κ Ο Υ Ρ Α Σ Τ Η Κ Α !!!!

Κατά τα άλλα, καλό μας μήνα βρε !!!

Υ.Γ= Και όπως λέει και το Jumbo 54 μέρες για τα Χριστούγεννα... Τα μαύρα φετινά Χριστούγεννα...

Αααα!! Και Ευτυχία.. Θα σε χτυπήσω αν μου στείλεις ξανά αύριο με μήνυμα '' 53 μέρες για τα Χριστούγεννα... Σούπερ;;; ''

Μα τω Θεό θα σε χτυπήσω....

Υ.Γ2= Χρόνια πολλά να πω και σε όλους τους Αργύρηδες, Κοσμάδες, Αργυρούδες (έτσι δεν τις λένε;)... Χρόνια πολλά Αργυρώ μου (η κολλητή!) !!!

Υ.Γ3= Η sweety μου, το διδυμάκι μου έχει αύριο γενέθλια. Μαζευτείτε στο http://vickaki2112.blogspot.com/ να της ευχηθούμε αύριο στις 9 !! Το καλύτερο πάρτυ θα της κάνουμε γιατί μελαγχόλησε το διδυμάκι μου που λείπει από το σπίτι του....

Αυτάααααααααααααααααααααααααααααααααααα .....

Εγώ και αυτές ...

Μαρία+ Ανθή+ Ελευθερία = βαρεμάρα ΟΛΕΕΕ στην ώρα της πληροφορικής !!!!

Tα τελευταία νέα..

* Τα μαθήματα πάνε τέλεια. Διαβάζω σε τρελούς ρυθμούς (αν και κάποιες φορές βαριέμαι να ανοίξω βιβλίο, το ομολογώ!) και οι κόποι μου αποδίδουν καρπούς.

* Γράφω τέλεια παντού εκτός του αγνώστου αν και δεν το διόρθωσε ο καθηγητής ξέρω πως δεν έγραψα καλά. Έχω όμως όρεξη για να διαβάσω και να γινω καλύτερη.

Αυτή τη χρονιά άλλωστε θα τα δώσω ΌΛΑ !!!!!

* Στο φροντιστήριο περνάω υπέροχα. Οι καθηγητές ΤΕΛΕΙΟΙ, πολύ γέλιο λέμε και τα παιδιά έχουν πολύ φάση αν εξαιρέσουμε μερικές ''δήθεν'' κοπελιές (αλλά αυτα υπάρχουν παντού!)

* Στο σχολείο πάλι.... ασχολίαστο!!!!

* Χθες είχα χρόνο και είδα την ταινία ''Υποψια'' με τους Julliane Moore, Amanda Seyfried και τον Λίαμ Νίσον.. Ήταν υπέροχη. Την είδα σκεπασμένη με τη ζεστή μου κουβερτούλα, με κλειστά τα φώτα (ναι! πλήρη συσκότηση) και με ένα κουτί με πάστες στο χέρι (σοκολατίνες με ρούμι!)

* Νευρίασα που λόγω κούρασης δεν είδα χτες στον Ant1 το τελευταίο ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ επεισόδιο του Grey's Anatomy. Eίχα δει την προηγούμενη Παρασκευή το προτελευταίο που μπήκε ένας γέρος και άρχιζε να τους πυροβολεί όλους και είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό!!! Και νευρίασα ακόμη περισσότερο που έπαθε κάτι το λαπιτόπι και δεν μου εμφανίζει τα βίντεο. Γιατί θα μπορούσα κάλλιστα να το δω, αφού το έχασα, σήμερα στο νετ. Αλλά....
Εσείς το είδατε;

Και κάπου εδώ κλείνω τα νέα διότι έχω να συνεχίσω το διάβασμα. Γράφω αύριο λογοτεχνία στο φροντιστήριο στον '' Κρητικό '' του Δ. Σολωμού...

ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ !!!!

Do ... say something

Τι θέλεις να κάνεις αυτή τη στιγμή που διαβάζεις αυτήν την ανάρτηση;;

Βρες το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό και παράθεσε το εδώ...

Και εκεί σταμάτησε ο χρόνος...

Ανέβηκε στο λεωφορείο προβληματισμένη, λυπημένη, με τις σκέψεις να στροβιλίζονται στον δικό τους ρυθμό μέσα στο μυαλό της. Γιατί; Ήταν το μόνο ερώτημα που ερχόταν στο νου της αυτή τη στιγμή. Και έξω έβρεχε...

Κοίταξε από το παράθυρο του λεωφορείου. Τα δάκρυα του ουρανού κυλούσαν στο κρύο τζάμι. Πάλι η μορφή του της ήρθε στο μυαλό για να την κατακλύσει με δεκάδες συναισθήματα. Γιατί;

Τον είχε γνωρίσει από τον ξάδερφο της. Ο Στέφανος, ο ξάδερφος της, 28 χρονών τότε της είχε γνωρίσει τον Παντελή. Ο Παντελής 26 χρονών τότε και 10 ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερος της της είχε κεντρίσει απίστευτα το ενδιαφέρον. Ψηλός, με καστανά μαλλιά και μελιά μάτια που κάθε φορά που την κοιτούσαν της έκοβαν την ανάσα. Έρωτας με την πρώτη ματιά;

Δεν είχε σιγουρευτεί ποτέ αν την αγαπούσε και αυτός. Οι κινήσεις του όμως αυτό της έδειχναν. Ήταν και μεγαλύτερος της δυστυχώς. Αυτό τον έκανε να διστάζει να της ανοιχτεί, να της ομολογήσει τα συναισθήματα του. Γιατί υπήρχαν! Να ήταν 5 χρονάκια μεγαλύτερη τουλάχιστον...

Οι άνθρωποι γύρω της μιλούσαν και ένιωθε πως μια φιλική ατμόσφαιρα τους κύκλωνε ευχάριστα. Αυτή όμως γιατί ένιωθε μόνη, γιατί νόμιζε ότι μόνο κρύο και παγωνιά την αγκάλιαζαν;

Έβαλε τα ακουστικά του mp3 της και σταμάτησε στον αγαπημένο της σταθμό. Έπαιζε τραγούδι των C:real.

" Ό,τι αξίζει θα ζει σ’ ό,τι γερά μας ενώνει
κι ό,τι είναι λίγο, θα δεις πως κάποια μέρα τελειώνει
Άσε κι εσύ τη ζωή ειρωνικά να γελάει
γιατί ό,τι αξίζει μπορεί το χρόνο να ξεγελάει ''

Την άγγιζαν οι στίχοι του. Την ένωναν άραγε γεροί δεσμοί μαζί του; Ήταν λίγο αυτό που έζησε ή μάλλον αυτό που θα ήθελε να ζήσει μαζί του;

Τα συναισθήματα και τα ερωτηματικά της έκαιγαν τον εγκέφαλο...

Το λεωφορείο έκανε στάση. Και τότε ανέβηκε εκείνος.. Ξεροκατάπιε και κοίταξε γύρω της. Οι άνθρωποι συνέχιζαν να μιλάνε και αυτή συνέχιζε να τους κοιτάζει έναν προς έναν. Τρόμος την έπιασε μήπως καταλάβουν την ταραχή της και ακόμη πιο φόβος την έπιασε μόλις τον είδε να την πλησιάζει. Και αν άκουγε τον τρελό χορό της καρδιάς της; Και αν έβγαινε η καρδιά της από το στήθος έτσι όπως χτυπούσε;

- Ελπίδα...

- Παντελή, γύρισε χαμογελώντας βεβιασμένα ενώ το χέρι του της ακούμπησε τον ώμο και την ηλέκτρισε. Φωτιές και κεραυνοί διαπέρασαν το κορμί της και τα πόδια της δεν την βαστούσαν. Θα λιποθυμούσε..

- Πως είσαι; την επανέφερε στην πραγματικότητα αυτός.

- Καλά. Εσύ; Τι κάνεις εδώ;

- Χάλασε το αυτοκίνητο μου και αναγκάστηκα να πάρω το λεωφορείο. Και τι τύχη να σε βρω εδώ, έτσι;

- Ναι. Τι τύχη! ψέλλισε με φωνή που ίσα που ακουγόταν ενώ σκεφτόταν μου κάνει πλάκα ο Θεός ή κάποιος εκεί πάνω σπάει πλάκα μαζί με τον πόνο μου.

- Στο φροντιστήριο ήσουνα;

- Ναι. Μόλις τελείωσα..

- Ωραία!

Οι χαζές, άσκοπες ερωτήσεις γέμιζαν τη σιωπή και το κενό που ένιωθαν και οι δυο τους. Κοιταχτηκαν. Και οι δύο μπλέχτηκαν και πάλεψαν στην θάλασσα της ματιάς του άλλου. Όσα λένε άλλωστε τα μάτια, δεν τα λέει καμιά κουβέντα.

Πήρε το θάρρος η Ελπίδα. Και τον ρωτησε αν και ήξερε ότι αργότερα θα το μετάνιωνε..

- Έμαθα και για τον αρραβώνα σου με τη Νάντια. Συγχαρητήρια! του είπε ενώ πήγε να πνιγεί και να λυθεί στα αναφιλητά.

- Ευχαριστούμε.. της είπε παραξενεμένος. Αλλά εσύ που το έμαθες;

- Η μαμά.

- Η κυρία Ευγενία πρώτη σε αυτά. Ευχαριστούμε λοιπόν Ελπίδα. Είσαι πολύ καλή. Και στα δικά σου!

- Τι; του είπε εκείνη ενώ παραπάτησε. Δεν πίστευε στα αυτιά της. Ο Παντελής είχε ξεπεράσει τα όρια και το ήξερε και ο ίδιος βρίζοντας από μέσα του για την βλακεία που είχε πετάξει πριν από λίγο.

- Συγνώμη ... απλά... Εσύ τι πιστεύεις για όλα αυτα; την ρώτησε περιμένοντας να δει την αλήθεια στα μάτια της.

- Την αγαπάς; τον ρώτησε κοιτώντας τον στα μάτια.

Αυτό το βλέμμα τον σκότωσε. Τον διαπέρασε σαν σφαίρα και τον έκανε να δει την αλήθεια. Αυτή που αγαπούσε δεν ήταν η Νάντια αλλά αυτό το μελαχρινό κορίτσι δίπλα του.

- Ναι, της απάντησε με κατεβασμένα μάτια αλλά το μετάνιωσε.

- Παντελή κοίταξε με, του είπε.

- Δεν... δεν μπορώ..

Η Ελπίδα πάτησε το κουμπί για να κατέβει.

- Μα δεν είναι η στάση σου αυτή! της είπε ο Παντελής κοιτώντας το παράθυρο.

- Το ξερω, του είπε και σηκώθηκε για να περιμένει στην πόρτα.

Το λεωφορείο σταμάτησε και η Ελπίδα πριν κατέβει και αφήσει πλέον τα δάκρυα της να λούσουν το πρόσωπο της γύρισε και του είπε '' Με το καλό Παντελή! Μα αν δεν σε αγαπαέι και σε κοροϊδέψει, πες της ότι θα με βρει μπροστά της'' και βγήκε.

Ο Παντελής έμεινε σαστισμένος να την κοιτάζει. Μα τι έκανε! Άφηνε την πραγματική αγάπη να φύγει; Οι μάσκες έπεσαν και ο έρωτας του έδειξε επιτέλους τον δρόμο. Μια γόμα διέγραψε παντελώς το πρόσωπο της Νάντιας και μόλις έφερε στο μυαλό του τον έρωτα, την πραγματική αγάπη, σχηματίστηκε ολοφώτεινο το πρόσωπο της Ελπίδας.

Επανήλθε στην πραγματικότητα και για καλή του τύχη οι άνθρωποι ακόμη κατέβαιναν από το λεωφορείο. Έκανε ένα άλμα και βρέθηκε έξω στο κρύο και στη βροχή, η οποία είχε δυναμώσει ακόμη περισσότερο και του είχε ελατώσσει την ορατότητα καθώς χοντρές χάντρες έπεφταν μέσα στα μάτια του ή του μούσκευαν τα μαλλιά.

Την είδε να προχωράει με γοργό βήμα και έτρεξε να την φτάσει.

Την έπιασε από πίσω και την τράβηξε από το χέρι. Εκείνη ξαφνιάστηκε. Τον κοίταξε αλλά ο συνδυασμός των ζεστών δακρύων της με τις παγωμένες σταγόνες την έκαναν να πιστεύει πως δεν έβλεπε καλά μπροστά της.

- Τι κάνεις εδώ; τον ρώτησε κτητικά.

- Μη μου μιλάς έτσι ρε Ελπιδάκι.. Εγώ ήρθα εδώ να σου πω...

- ... να μου πεις και να μου το χτυπήσεις για ακόμη μια φορά πόσο ευτυχισμένος είσαι με αυτήν! Δεν σε νοιάζει πως νιώθω! Πεθαίνω κάθε λεπτό μακριά σου και όσο σε σκέφτομαι στην αγκαλιά της ή να της δίνεις φιλιά που και μόνο στην ιδέα καινε το κορμί μου, ανατριχιάζω ολόκληρη. Γι' αυτό παράτα με, κάνε τη ζωή σου και άσε με ησυχη! Φύγε Παντελή!

- Ελπίδα εγώ...

- Παράτα με είπα, του έκανε και πήγε να φύγει αλλά τη στιγμή που απομακρυνόταν το χέρι του ζεστό σαν ήλιος την άρπαξε και της έκανε μια στροφή με προορισμό τα χείλη του. Αυτά ήξεραν καλύτερα το δρόμο, ήξεραν τι να πουν... Τη φίλησε και το φιλί του στην αρχή αν και την τρόμαξε της πρόσφερε εκτός από φόβο, ενθουσιασμό. Ήταν τρυφερός μαζί της και το φιλί του ήταν τόσο αγνό. Της έλεγε τόσα πολλά. Τον αγκάλιασε χωρίς να σταματήσει να τον φιλά και αμέσως πήραν και οι δυο τους θάρρος. Εκείνη γιατί σταμάτησε να τον φοβάται και τον δέχτηκε στην αγκαλιά της και αυτός επειδή κατάλαβε πως ήθελαν και αισθάνονταν το ίδιο. Καθώς κορμιά και χείλη χάθηκαν, η φλόγα που σιγόκαιγε μέσα τους όλο και φούντωνε. Τώρα πια η τρυφερότητα είχε δώσει την σειρά της στο πάθος και στον πόθο. Επιτέλους ελεύθεροι από αυτά που τους βάραιναν χάθηκαν στην χώρα των θαυμάτων, εκεί που όλα είναι πιθανά.
Τα χέρια τώρα ταξίδευαν παντού σαν καράβια έτοιμα για το μεγάλο ταξίδι. Τα χείλη όλο υποσχέσεις. Τα λόγια ήταν όντως περιττά. Άλλωστε τα χείλη ήξεραν να μιλάνε καλύτερα από οποιαδήποτε διάλεκτο και το κυριότερο –έλεγαν μόνο αλήθειες. Αλήθειες που καμία γλώσσα δεν μπορούσε να αποκαλέσει έτσι απροκάλυπτα. Αλήθειες που όσο και αν πλήγωναν και πονούσαν, κάποτε θα φανερώνονταν. Κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί από τα θέλω της καρδιάς. Και τα συγκεκριμένα θέλω ήταν τόσο δυνατά και καταπιεσμένα που και οι δυο τους ένιωθαν πως τόσο καιρό ζούσαν σε ένα μπαλόνι συναισθημάτων που ήταν έτοιμο να εκραγεί. Και μόλις άκουσαν το μπουμ! του, λογικό ήταν να τα χάσουν. Η λογική δεν είχε θέση σε τέτοιου είδους εκφράσεις αγάπης.
Με τον ίδιο τρόπο πέρασαν τα λεπτά. Τα κορμιά με περισσότερη ορμή, τα χείλη με μεγαλύτερη δίψα. Στροβιλίζονταν εδώ και εκεί σαν σε ταγκό της βροχής. Τα χέρια του την κόλλησαν στον τοίχο και αυτή με τη σειρά της τον παρέσυρε ακόμα πιο βαθιά στην αγκαλιά της. Στο πιο βαθύ φιλί που είχαν δώσει στην ζωή τους. Και ήξεραν και οι δυο τους ότι αυτό γινόταν επειδή υπήρχε η αγάπη. Μια αγάπη που δεν έδινε δεκάρα στα όχι και στα μη. Για αυτούς εκείνη η στιγμή ήταν σωτήρια. Άλλωστε λένε πως όταν περιμένεις κάτι πολύ καιρό όταν αυτό έρχεται το επιζητάς με κάθε πόρο του κορμιού σου. Έτσι και αυτοί. Αυτό το φιλί ήταν κάτι που το είχαν ονειρευτεί και οι δυο τους. Κάτι που το ζητούσαν και οι δυο τους. Κάτι που το ήθελαν και οι δυο τους. Και τώρα αυτά τα όνειρα είχαν γίνει πραγματικότητα άσχετα αν νόμιζαν ότι ονειρεύονταν. Και εκεί σταμάτησε ο χρόνος...

Άμα σε πιάσω εσένα ρε μαλάκα που το έκανες, θα σε σκίσω....

Έχω πει σε προηγούμενη ανάρτηση μου πως σιχαίνομαι την εκμετάλλευση ζώων....
Μόλις τελείωσα σήμερα το φροντιστήριο περίμενα με την κολλητή να έρθει το λεωφορείο της, βλέπουμε έναν ανώριμο, παπάρα, μαλάκα, παλιοπούστη (συγνώμη για το λεξιλόγιο αλλά αυτή τη στιγμή είμαι σε υπερένταση, κλαίω και τρέμω) να πατάει ένα κανελί γατάκι μόλις 3 μηνών....
Αυτός δε ούτε που το είδε και συνέχισε αμέριμνος την οδήγηση....
Το γατάκι σπαρταρούσε (με έπιασαν και τώρα λυγμοί, πόνος και δάκρυα που το θυμάμαι...

..........................................................................................................................................................................

Και εκεί άφησε την τελευταία του πνοή με εμένα θεατή στο επιθανάτιο σκίρτημα- σπασμό, μέσα σε ένα αυλάκι από αίμα....
Εκεί.... στην άσφαλτο...

Δεν μπορώ να συνεχίσω...
Τα δάκρυα έχουν ελλατώσει την όραση μου......

Άμα σε είχα μπροστά μου ρε Μ Α Λ Α Κ Α θα σε ΣΚΟΤΩΝΑ !!!!!!

Μην το ξεχνάς ποτέ, η ζωή είναι στιγμές...

- Τι είναι η ζωή άραγε;

- Στιγμές αραδιασμένες από εδώ και από εκεί...

Ένα χαμόγελο μιας πραγματικής φίλης..

Η σταγόνα νερού μετά από βροχή που πέφτει από το φύλλο, πέφτει και κατρακυλάει στη μικρή λιμνούλα από νερά που σχημάτισε ο χορός της βροχής...

Το μπράβο του καθηγητή στο μαθητή, μία επιβράβευση για τον κόπο και το μόχθοπου έκανε το παιδί....

Όταν έβλεπα να μου χαμογελάς και ένα μαγικό πετάρισμα άγγιζε την καρδιά μου.....

Η αγκαλιά της μάνας μετά από μια κουραστική μέρα ή το '' θα είμαι εδώ κοντά σου για πάντα'' που σε κάνει να θες να την πνίξεις στα φιλιά τη στιγμή που στο λέει......

Είναι η ουρά της σκυλίτσας μου που κοντεύει να ξεκολλήσει από τη θέση της μόλις με βλέπει να γυρνώ σπίτι........

Η νίκη σε ένα επιτραπέζιο μια βροχερή μέρα μαζί με φίλους.........

ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ.... !!!

Στιγμές που αξίζει να σου κόβουν την ανάσα...

Η πριγκηπισ(Σούλα) και ο πριγκιπ(Άκης) Ένα παραμύθι που έχει στόχο να σε κάνει να γελάσεις !!

Μια φορά και ένα καιρό σε ένα δάσος σκοτεινό μακριά απ’ το βουνό σε ένα σπίτι πολύ φτωχό που δεν είχε ούτε νερό ζούσε μια φτωχή, πανέμορφη, κουκλάρα, γκομενάρα που είχε πρώην τον Τσέκε Βάρα και κάπνιζε πολλά τσιγάρα.
Και μια μέρα βροχερή πήγαινε στη λαϊκή μα είχε χάσει τα λεφτά της σε μια παρτίδα ξερή. Και εκεί στο ραπανάκι είδε ξαφνικά τον Άκη που είχε παρκάρει το μηχανάκι σε ένα στενό σοκάκι ενώ άκουγε Σάκη. Και αμέσως σκέφτηκε «Τι παίδαρος αλλά κρίμα που γυρνάει απένταρος».
Και ο Άκης που αγόραζε λεμόνια την είδε, αν και κρυβόταν πίσω από ένα γύφτο με μπαλόνια, σκεφτόταν τι ώρα θα φάει μακαρόνια. Του γυάλισε το μάτι, τον έπιασε συνάχι, φτερνίστηκε και είπε πως τελικά η αγάπη υπάρχει.Τελικά την πλησιάζει και από κοντά τη θαυμάζει, η Σούλα τον κοιτάει με νάζι μα η καρδιά της γεμάτη μαράζι. Αυτός σαν ιππότης τα ραπανάκια της αγοράζει, την ανεβάζει στο μηχανάκι και πατάει τέρμα το γκάζι.
Στο σπίτι της την πάει γιατί η Σούλα τον κοιτάει και του είπε να γυρίσουν γρήγορα επειδή πεινάει. Τραπέζι του έκανε καλό, σφάξαν κότα αλανιάρα απ΄ το χωριό με τυρί γιδινό και όλα ήταν και γαμώ.
Και ξάφνου ο Άκης δέχτηκε 1 sms που τον χτύπησε στα νεύρα σαν νατ ήτανε καφές, 3 έδειχνε το εκρεμμές και ο Άκης είχε όρεξη για ξάπλες τρελές. Η Σούλα ψιλοσπάστηκε, γρήγορα τον ασπάστηκε και έδωσαν ραντεβού στου Άκη του παππού.
Οι μέρες περνούσαν και πίσω δεν γυρνούσαν και ο Άκης με τη Σούλα όλο και δυστυχούσαν…
Και κάποτε ξημέρωσε η μέρα που βρέθηκαν, αγκαλιαστήκαν, φιληθήκαν και για ώρα πολύ τα είπαν. Και εκεί που κουβεντιάζανε ανάλαφρα κι ωραία έσκασε μύτη η μάγισσα σαν την Ύδρα την Λερναία. Την λέγαν Κακιανθή, είχε πάθει εμμηνόπαυση, ήταν γριά πολύ, μα στα πίσω πίσω ήθελε τεκνό να βρει να παντρευτεί.
Έκανε καμάκι όλη την ώρα στον Άκη και στη Σούλα προσπάθησε να ρίξει στο φαί της φαρμάκι. Είπε στον Άκη «Ας την γιατί είναι τσουλάκι, στηρίξου πάνω μου και πάμε για σουβλάκι». Αυτός της έριχνε άκυρα γιατί είχε ρίξει αλλού άγκυρα και η κατάσταση είχε γίνει σαν τα Παρατράγουδα.
Η μάγισσα σκύλιασε και φίλτρο τους ετοιμασε που όποιος το πιει η μνήμη του σβήνει στη στιγμή.
Το λοιπόν διαλύει το φίλτρο σε ντεπόν και ντυμένη καμαριέρα σκάει στο σπίτι τους μια μέρα. Λέει ότι «είμαι γιατρέσα», ο Άκης ήταν άρρωστος και ήθελε κομπρέσα, η μάγισσα που ως γνωστόν δεν είχε μπέσα μπούκαρε μέσα και κοιτάει την πριγκηπέσα. Αυτή παραλίγο να την αναγνωρίσει αλλά είχε ντυθεί Άννα Βίσση και εκμεταλλεύτηκε ότι ο Άκης εδώ και μέρες δεν είχε στύση.
Του δίνει το ντεπόν και του λέει γρήγορα πιες για να γιατρευτεις και να έχεις ένα μέλλον ευτυχές.
Μα η Σούλα που κατάλαβε αυτή τη δολοπλοκία, σκάει μια μπούφλα στη μάγισσα που ήξερε πυγμαχία. Την έκανε αράπισσα στο ξύλο, έκοψε το κεφάλι της και το πέταξε στο σκύλο που το πέρασε και το ‘φαγε σαν ένα απλό μήλο.
Ο Άκης λέει στη Σούλα θα σε πάρω με παπά και με κουμπάρο αλλά θα μου υποσχεθείς ότι θα κόψεις το τσιγάρο.
Έτσι έγινε παιδιά παντρευτήκαν τελικά, κάνανε πολλά παιδιά και ήτανε όλα τους κουκλιά. Η Σούλα έπιασε δουλειά, πουλούσε πια καλλυντικά και από αυτήν την ιστορία έβγαλε πολλά λεφτά.
Για να μην τα πολυλογώ, ζήσαν μέχρι τα εκατό και το χώμα που τους σκέπασε ήταν τελικά ελαφρό !!!!

Παναγιώτης

Ανθή

Ελευθερία

Χωρίς ομπρέλα...

Καθώς περπατάω στη βροχή

νερό οι αναμνήσεις

σκέψεις τυλιγμένες στη ναφθαλίνη

ζωντανεύουν μέσα από τις στάχτες της ψυχής μου

και ενώ η βροχή μου γλύφει ηδονικά το λαιμό,

γυρνάω σπίτι ...

Ντυμένες με μανδύα Domenica τα λόγια, οι σκέψεις, οι στιγμές...

Ακόμη δύο τσάντες στη συλλογή μου.... Γιούπιιιιι !!!!

Έχω τρέλα (με κορδέλα) με τις τσάντες...
Και είμαι πανευτυχής για την απόκτηση άλλων 2 τσαντικών στην ήδη γεμάτη συλλογή μου...

Ιδού τα νέα μου αποκτήματα ...

Τσάντα γκρι JLo από το Mabo Sensual Fx..

Τσάντα εμπριμέ από ένα υπέροχο μαγαζί εδώ στη Λάρισα, τον Αμίλητο..

Δεν είναι κουκλιά ;;;;

The Town Trailer

Απάντησε στις παρακάτω απορίες μου...

Αναρωτιέμαι για πολλά τον τελευταίο καιρό και σκέφτηκα όλες αυτες τις απορίες μου να τις κάνω ερωτηματολόγιο σε όλους εσάς...
Όσοι θέλουν μπορούν να πάρουν μέρος...

Παραθέτω εδώ τις ερωτήσεις μου...

α) Πιστεύεις ότι σήμερα υπάρχει δημοκρατία; Γιατί;
β) Πως θα έπρεπε το σχολείο να συμβάλλει στην ανάδειξη των μνημείων της Ελλάδας;
γ) Ποια νομίζεις είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία του πολιτισμού μας σήμερα;
δ) Πως θα ήταν ο κόσμος αν τα παιδιά έπαιρναν για μία μέρα τα σκήπτρα των πολιτικών;
ε) Πιστεύεις ότι ο ΝεοΈλληνας με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει χρειάζεται έναν καλό ψυχολόγο ή έναν καλό εξομολόγο;
στ) Ποια είναι η γνώμη σου για την επιστροφή των ελγινείων μαρμάρων στην Ελλάδα;
ζ) Ζούμε στην εποχή των εύκολων λύσεων και γιατί;

Δεν νομίζω να σας κούρασα...
Περιμένω λοιπόν τη συμμετοχή σας...

Και το δωράκι μου για καλό μήνα σε όλους του φίλους bloggers !!!

Καλό μας μήνα βρε....

Τα 10 πράγματα που μισώ....

Η Ηλιάνα με το blog της http://reaction--whatevermakesmehappy.blogspot.com μου έδωσε την ευκαιρία να πω 10 πράγματα που μισώ...
Και απαντώ λίγο καθυστερημένα (συγνώμη Ηλιάνα μου!!)

1 -> ΤΟ ΨΕΜΑ

Δεν θέλω οι άλλοι να μου λένε ψέματα. Σιχαίνομαι αυτήν την χωρίς λόγο απόκρυψη της αλήθειας...

2 -> ΤΑ ΠΙΣΩΠΛΑΤΑ ΜΑΧΑΙΡΩΜΑΤΑ

Αν έχεις κάτι να μου πεις, βρες τα κότσια και πες το μπροστά μου. Αν δεν έχεις τα κότσια, μην το λες καθόλου...

3 -> ΤΗΝ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΖΩΩΝ

Δεν μπορώ να καταλάβω την ανωμαλία κάποιων. Τι σου φταίει ρε μαλάκα το άμοιρο το ζώο και το χτυπάς ή του δίνεις φώλα;;; Εσύ πρέπει να την φας την φώλα παλιοπαπάρα !!!Γιατί ρε γαμώτο χάσαμε την ανθρωπιά μας ;;

4 -> ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΝΑ ΚΑΠΝΙΖΕΙ

Μου ανάβουν κυριολεκτικά τα λαμπάκια!!! Να φανταστείτε έχω κανει εκστρατεία σε σχολείο και φροντιστήριο κατά του καπνίσματος. Το τι κήρυγμα πέφτει.. δεν λέγεται!! Αφού οταν με βλέπουν συμμαθητές και καθηγητές αλλάζουν δρόμο... CouCoula, Selehna, Νερένια, Κόκκινο Φουστάνι και λοιποί καπνιστές, θα σας φτιάξω εγώ !!!

5 -> ΤΟΥΣ ΑΣΠΡΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ

Μου θυμίζουν νοσοκομείο!! Απλά τους απεχθάνομαι !!! Βαλτε χρωμα στη ζωή σας !!!

6 -> ΤΗΝ ΑΝΩΡΙΜΟΤΗΤΑ

Σε αγόρια και κορίτσια. Σε γυναίκες και σε άντρες. Θέλω να μιλησω σοβαρά! Μην γαμάς την συζήτηση με τον κωλοχαρακτήρα σου!!

7 -> ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ ΜΟΥ

Πείτε μου λίγο... Τι την πειράζει η σκύλίτσα μου ;;;; Βγαίνει η τρελή στα μπαλκόνια και την βρίζει... Και όταν είμαι και εγώ στο δικό μου μπαλκόνι συνεχίζει μέσα από τα δοντια της αυτη τη φορα.. Το τι κατάρα εχει ρίξει αυτη η γυναικα!!! Την έχω και απέναντι... Σκρόφα.. σκρόφα.. σκρόφα !!!!!

8 -> ΤΗ ΦΑΣΟΛΑΔΑ

Και μόνο που την σκέφτηκα, ανακατώθηκα ....

9 -> ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΝ ΔΑΝΕΙΚΑ ΚΑΙ ΑΓΥΡΙΣΤΑ

Δανείστηκες κάτι δικό μου... φέρτο μου πίσω!!! Το δανείστηκες!!! Δεν στο χάρισα....

10 -> ΤΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑΡΑ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Ξύπνα κοιμισμένεεεεε !!!! Υπάρχουν και κάδοι !!!

Τα 'πα και ξεθύμανα....
Σειρά σας τώρα....
Θα περιμένω ....

Το παζάρι, τα ανήλικα δεν θέλουν παντρειές και η βροχή...

Σιχαίνομαι τα παζάρια....
Αλλά καλύτερα να μην αρχίσω έτσι. Αυτήν τη βδομάδα ήρθε το ετήσιο παζάρι στη Λάρισα και ο κάθε παζαριώτης φορτώνεται την πραμάτεια του και φωνάζοντας, σε βαθμό ξελαρρυγκιασμού, προσπαθεί να την πουλήσει...
Μαθαίνοντας τα νέα ο Λαρισαίος παζαρτζής με την Λαρισαία παζαρτζίναινα και τα παζαρτζάκια τους σινιαρίζονται και στολίζονται για την επίσκεψη τους σε αυτό. Πως βλέπεις το Σάββατο στη λαϊκή γριές με ξασμένο Βουγιουκλέ μαλλί και 15ποντη γόβα λες και βγαίνουν ή στο κλαρί ή στο μπουζουξίδικο πρώτο όνομα;
Ε! Αυτό!!
Με πείσανε λοιπόν οι φιλενάδες να πάμε μια βόλτα.. Αλλά εγώ είπαμε το σιχαίνομαι! Έκαναν τα νεύρα μου κρόσσια και χρυσή την Cosmote με τηλέφωνα και μηνύματα ώσπου με έπεισαν. Εγώ για να τα ξεκαθαρίζουμε πήγα:
1ον για την παρέα
2ον για το γέλιο που ήταν σίγουρο
3ον για το μαλλί της γριάς &
4ον για τους λουκουμάδες με μερέντα που λατρεύω

Ξεκινήσαμε για τον πηγεμό λοιπόν του παζαριού..

Ο ΚΟΣΜΟΣ!!!!

Δεν μπορείτε να φανταστείτε !!!

Τελικά ο άνθρωπος δεν θα την ξεπεράσει ποτέ αυτη τη μανία του για τα παζάρια..

Προχωρούσαμε αργά και βασανιστικά στους διαδρόμους λόγω του κόσμου και με τα νεύρα ταραντέλα εγώ, γιατί οι άλλες την είχαν καταβρεί. Στο διάστημα αυτό της περιήγηγησης μία γριά με χούφτωσε, άλλη με πάτησε, μία άλλη με έβρισε γιατί στεκόμουνα λέει μπροστά της (Ήμαρτον!) και αρκετοί Πακιστανοί μου έκαναν καμάκι (Ακόμη πιο ήμαρτον!)..

Ώσπου η Ελένη, μία από τις φίλες μου, σταμάτησε στον πάγκο με τα σκουλαρίκια ενώ μας έδειχνε όλο χαρά και δέος κάτι σκουλαρίκια με ροζ λουλουδάκια.

- Δεν είναι τέλεια; ρώτησε το Λενιώ.

- Καλά είναι είπα, ενώ δεν είχα καν κοιτάξει τα σκουλαρίκια. Συγνώμη αλλά η προσοχή μου είχε επικεντρωθεί σε 2 θειές που έκαναν σκηνή για ένα κόκκινο δαντελωτό στρινγκ. Στο τέλος το έσκισαν έτσι που το τραβούσαν και ο Πακιστανός τις κυνηγούσε φωνάζοντας '' Ελάτε εντώ ντώρα''.

- Θα τα αγοράσω, με επανέφερε στην πραγματικότητα η Ελένη.

- Κάνε ότι θες, της είπα το ίδιο αδιάφορα ενώ την προσοχή μου είχε κεντρίσει ένας ζουμπάς που έκλαιγε γιατί ήθελε το τάδε αυτοκινητάκι. Έρμη μάνα, σκέφτηκα. Ηρωίδα είσαι!!!

- Πόσο κάνουν; ρώτησε η Ευτυχία την Ελένη.

- Α! Δεν ξέρω, της απάντησε εκείνη. Κάτσε να ρωτήσω!

Περιττό να πω πως ο πάγκος ήταν ενός Πακιστανού (πάλι!) αλλά θα μου πεις τι να κάνουν και οι άνθρωποι, ο οποίος γλυκοκοίταζε το Λενιώ...

- Πόσο κάνουν, ρώτησε ενώ δεν είχε πάρει χαμπάρι το καμάκι του τύπου. Ανακάθισα! Εδώ είμαστε, λέω. Θα πέσει γέλιο..

- Για σένα μωρό, μόνου 4 έουρος.

- Αχ! Δεν έχω τόσα, είπε τάχα μου στεναχωρημένη η Ελένη ενώ γύρισε αστραπιαία σε εμένα και μου έκλεισε το μάτι. Δεν κατάλαβα ποτέ τη μανία αυτού του κοριτσιού να παζαρεύεται με τους πωλητές.

- 3.50 έουρος μανάρι μου, παρακάτω ντεν έκει!

- Δεν γίνετε να πάμε παρακάτω την τιμούλα; έκανε ναζιάρικα και ο Πακιστάν people έλιωνε στο κοίταγμα της.

- Τσιγκούνα! φώναξα εγώ και έφαγα μια ωραιότατη κλωτσιά στο καλάμι.

- 2.50 έουρος επειντή είσαι άπαιχτου μωρό, είπε και της χαμογέλασε ενώ της έδειχνε τα λειψά του μπράτσα και τα κατακίτρινα δόντια του. Μεταξύ μας, μέτρησα 4 χρυσά δόντια !!
- Έγινε, είπε η Ελένη όλο χαρά.

- Τα μου επιτρέψει του όμορφου κορίτσι να του βάλω εγκώ τα σκουλαρίκια;

- Εεεε;;;;;;;;; λέει η Ελένη και μένει μαλάκας.

Εγώ να έχω σκάσει στα γέλια και η Ευτυχία να φωνάζει στο αυτί μου '' Θα τη βιάσει, Ελευθερία θα τη βιάσει''.

Πριν προλάβει η Ελένη να αντιδράσει ο Πακιστανόςέβαζε ήδη το 1 σκουλαρίκι στο αυτί της.

- Μου αρέσεις πολύ, της είπε στο αυτί.

- Δεν γίνετε, έκανε εκείνη. Είμαι μόλις 14!

- Ψεύτρα, φώναξα εγώ. Πες του ανθρώπου την αληθινή σου ηλικία!

Εκεί ήταν που έφαγα και την δεύτερη στο καλάμι. Ακόμη πονάω!!!

- Ντεν με πειράζει, της είπε ο τύπος. Εγκώ σε τέλω.... ΤΩΡΑ !!!!

- Κύριε θα σας κλείσουν μέσα, είπε η Ευτυχία - δικηγόρος του διαβόλου.

- Ντεν με πειράζει. Την τέλω η φίλη σου και τα την πάρω...

- Ρε που μπλέξαμε! να λέει η Ελένη. Κύριε μου, συνέχισε, είμαι 14 και....

- Τι ;;;;; φώναξε ένας γύφτος από την απέναντι παραγκα. Θα σε κλείσουν μέσα άντρωπε μου. Ντεν λυπάσαι τη γκυναίκα και τα παιντιά σου;

- Έχει δικιο ο κύριος, είπε η Ευτυχία. Θα πάτε φυλακή!

- Έχεις γυναίκα και παιδιά ρε καθίκι και μου την έπεφτες;; ώναξε η Ελένη ενώ τον πήρε και μια ξώφαλτσα.

Έδωσε τα λεφτά, την άρπαξε η Ευτυχία από τα αριστερά και εγώ από τα δεξιά και φύγαμε. Λίγο πριν απομακρυνθούμε ακούσαμε ένα Ψιτ! και γυρίσαμε στον Πακιστανό που άρχισε να τραγουδάει κατι στη γλώσσα του, ερωτικό τραγούδι στην Ελένη.

- Επιμένει ο μαλάκας! είπε η Ευτυχία.

- Έρωτας... είπα εγώ και ήταν έτοιμες να με δείρουν αλλά μια αστραπή που εσκισε τον αέρα τις έκανε να σωπάσουν.

- Θα βρέξει! είπε η Ευτυχία.

- Όντως! συμφώνησε η Ελένη.

- Ποιος θέλει λουκουμάδες ;; είπα εγώ και τα άγρια βλέμματα των φιλενάδων μου μου έκοψαν την χαρά.

- Πάμε να φύγουμε.

- Ναι.

- Καλά..

Και τότε ήταν που έγινε χαλασμός Κυριου! Δεν ξερω αν εβρεχε χθες καθόλου στην πολη σας πάντως εδώ βουλιάξαμε..

- Δεν έχουμε ομπρέλα γαμώτι, φώναξα ενώ ένας μαυριδερός ανθρωπάκος νόμιζε οτι ήμουν Ινδιανος και χόρευα το χορό της βροχής.

- Σκατά, λένε οι άλλες δυο.

- Κοπελιές, λέω, βάλτε τις κουκούλες σας και όλα καλά. Και πάμεεε...

Εκεί που πήγαινα να βγω με τις άλλες δυο από το υπόστεγο, να σου ένας μαύρος με ομπρέλες.

- Έκει ομπρέλες μόνο ντίο ερώ.

- Δεν έχουμε καλέ μου κύριε λεφτά, είπε η Ελένη με τα παζάρια της για την τιμή.

Ο μαύρος μας κοιτάζει και τις τρεις και λέει το απίστευτο:

- Ντεν πειράζει. Γκια 3 όμορφα κορίτσια ντώρο οι ομπρέλες. Κια βγάζει επί τόπου 3 κόκκινες και μας τις δίνει...

Οι μνήμες μου από το περσινό παζάρι έχουν καμάκια από Πακιστανούς, πόνο στα καλάμια, τσακωμούς για στρινγκ, σκουλαρίκια με λουλούδια, λουκουμάδες που δεν έφαγα και τζάμπα ομπρέλα ......

Η ιστορία της πίτσας από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα..

Όλα ξεκίνησαν από την αρχαία Ελλάδα …
Πρώτοι οι Έλληνες είχαν την ιδέα να φτιάξουν ένα στρογγυλό λεπτό ψωμί, για να το χρησιμοποιήσουν σαν πιάτο, το ονόμασαν πλακούντος και το έψηναν με διάφορα υλικά, το προτιμούσαν οι εργαζόμενοι άντρες γιατί ήταν οικονομικό και εύκολα μεταφερόμενο.

6ος αιώνας π.Χ.
Περσική αυτοκρατορία, οι στρατιώτες του Δαρίωνος του μεγάλου οι οποίοι ήταν συνηθησμένοι σε μεγάλες πορίες, έψηναν πάνω στις ασπίδες τους λεπτό ψωμί και έπειτα το κάλυπταν με τυρί.

3ος αιώνας π.Χ.
Ο Porcius Cato έγραψε την πρώτη ιστορία της Ρώμης. Σε ένα σημείο αναφέρει ότι έτρωγαν, λεπτό στρογγυλό ψωμί με ελαιόλαδο, μυρωδικά και μέλι, τα οποία τα έψηναν στην πέτρα.


1ος αιώνας π.Χ.
Ο αρχαίος «Μαμαλάκης» των Ρωμαίων, Marcus Gavius Apicius, άριστος μάγειρας που αγαπούσε το φαγητό τόσο πολύ και αυτοκτόνησε όταν καταστράφηκε οικονομικά από φόβο ότι δε θα είχε χρήματα για να φάει, αναφέρει στο βιβλίο του, σε μια συνταγή του, για βάση από ψωμί στην οποία έβαζε πάνω κοτόπουλο, τυρί, σκόρδο, πιπεριά και λάδι.

16ος αιώνας μ.Χ.
1522 έρχονται οι τομάτες για πρώτη φορά στην Ευρώπη, έτσι οι Ιταλοί προσθέτουν πρώτοι σάλτσα τομάτας και έτσι δημιουργείτε η πρώτη απλή πίτσα.

17ος αιώνας μ.Χ
Η πίτσα έχει αποκτήσει δημοτικότητα στην Νάπολι και ανώτερες τάξεις αρχίζουν να την επισκέπτονται, για να δοκιμάσουν αυτό το φαγητό που τρώνε οι φτωχοί και το φτιάχνουν άντρες που ονομάζονται πιτσαγιόλοι.


18ος αιώνας μ.Χ
Η βασίλισα Μαρία Καρολίνα Λορένα διατάζει να φτιαχτεί φούρνος στο καλοκαιρινό παλάτι, για να μπορεί ο σεφ να δημιουργεί πίτσες για αυτήν και για τους καλεσμένους της.

19ος αιώνας μ.Χ
1889 χρονιά σταθμός στην ιστορία της πίτσας.
Η γυναίκα του βασιλιά Ουμπέρτου 1ου, Μαργαρίτα είχε πάει στη Νάπολι για διακοπές, δεν ήταν δυνατό να μη δοκιμάσει αυτό το έδεσμα, κάλεσε λοιπόν τον πιο φημισμένο πιτσαγιόλο (σεφ πίτσας) Ραφαέλ Εσπόζιτο για να δοκιμάσει τις σπεσιαλιτέ του. 3 είδη πίτσας έφτιαξε εκείνη τη μέρα , η πρώτη με χοιρινό, τυρί και βασιλικό, η δεύτερη με σκόρδο,λάδι και τομάτες και η τρίτη με μοτσαρέλα, βασιλικό και τομάτες (τα χρώματα της Ιταλικής σημαίας) . Η τρίτη πίτσα άρεσε στη βασίλισα τόσο πολύ που έστειλε γράμμα στον πιτσαγιόλο για να τον ευχαριστήσει. Ο Ραφαέλ Εσπόζιτο προς τιμή της βασίλισας ονόμασε την τρίτη πίτσα «μαργαρίτα», ένα όνομα που ακόμα και σήμερα μετά από 117 χρόνια, θα το βρούμε σχεδόν σε όλες τις πιτσαρίες και φυσικά στην πρωτεύουσα της πίτσας, τη Νάπολι.


Μετά από λίγα χρόνια, μαζί με τους Ιταλούς που μεταναστεύουν στην Αμερική, μεταναστεύει και η πίτσα, πρώτος σταθμός της το Σικάγο.
Βορειοανατολικά των Η.Π.Α. η πίτσα ονομάζεται τοματόπιτα , η διαφορά της ; βάζουμε ότι υλικά θέλουμε αλλά αντί η σάλτσα να είναι κάτω, είναι πάνω από όλα.


Από τότε μέχρι σήμερα έχουν φτιαχτεί χιλιάδες είδη πίτσας και ζύμης : παχιά, λεπτή, μέτρια, σκεπαστή, με μυρωδικά, με διάφορα είδη τυριών, ψημένη, σε ηλεκτρικό φούρνο, σε φούρνο με ξύλα, σε γκάζι, ακόμα και στα κάρβουνα.
Ένα από τα τελευταία είδη που δημιουργήθηκε είναι η πίτσα με ζύμη από αλεύρι σίκαλης, στην Ελλάδα πρωτοεμφανίζεται τη δεκαετία του ‘80 στη Willy’s, ένα ζεστό μαγαζί στην Καλλιθέα, το οποίο συνεχίζει μέχρι και σήμερα να δημιουργεί νέες γεύσεις , δεν είναι τυχαίο ότι μπορείς να φτιάξεις πίτσα επιλέγοντας μέσα από 60 και άνω διαφορετικά υλικά , ίσως τα περισσότερα που θα μπορέσετε να βρείτε σε ένα μαγαζί.


Ξέρατε ότι ?

Το 1522 όταν ήρθαν οι τομάτες στην Ευρώπη, από το Περού θεωρήθηκαν δηλητηριώδεις, οι φτωχοί Ναπολιτάνοι τις δοκίμασαν πρώτοι σε σάλτσα πάνω στην πίτσα.

Το παγκόσμιο ρεκόρ σε κατανάλωση πίτσας το έχει ένας Ρουμάνος, ο Cristian Dumitru, ο οποίος έφαγε τόσα κιλά πίτσας όσο το βάρος του.

Στην Αργεντινή, οι πίτσες δεν έχουν παραπάνω από 2 υλικά και πολύ τυρί.

Στην Αυστραλία, η πίτσα χαβάη ( ζαμπόν και ανανάς ) κατέχει το 20% των συνολικών πωλήσεων πίτσας .

Στη Βραζιλία, συγκεκριμένα στο Σάο Πάολο ήταν οι πρώτοι που έφτιαξαν πίτσα με σοκολάτα και μπανάνα. Η πίτσα είναι τόσο σημαντική για την οικονομία της πόλης, που ονόμασαν τη 10 Ιουλίου μέρα της Πίτσας, μια γιορτή γεμάτη λάμψη και πολλές νέες συνταγές που δοκιμάζονται στο πρωτάθλημα της πίτσας.

Η μεγαλύτερη στρογγυλή πίτσα που ψήθηκε ποτέ είχε διάμετρο 37,4 μέτρα.

Η μεγαλύτερη ορθογώνια πίτσα είχε μήκος 200 μέτρα, κατασκευάστηκε στη Βιτσέντζα της Ιταλίας και χρησιμοποιήθηκαν 1 τόνος αλεύρι, 300 κιλά τομάτες, 200 κιλά μοταρέλα, 10 κιλά μανιτάρια και 60 κιλά ζαμπόν.

Η ιστορία της γόβας στιλέτο...

Το στιλέτο είναι σύμβολο του σεξ απίλ, του γκλάμουρ και της εξουσίας. Δεν είναι τυχαίο ότι από τη δεκαετία του 1950 έως σήμερα έχει πρωταγωνιστήσει σε αμέτρητες ταινίες και τραγούδια. Άλλωστε, όσο ψηλότερο το τακούνι, τόσο μεγαλύτερη η αυτοπεποίθηση της γυναίκας που το φορά.

Οι γυναίκες το λατρεύουν και οι άντρες το χαζεύουν. Ο λόγος για το στιλέτο. Το πιο θηλυκό υπόδημα όλων των εποχών. Το τακούνι του μοιάζει με καρφί και έχει μήκος από 10 έως 15 εκατοστά. Ουσιαστικά, η ιστορία του ξεκινάει από τα 30s, όταν ο Γάλλος σχεδιαστής και κατασκευαστής υποδημάτων Andre Perugia φτιάχνει ένα ζευγάρι φετιχιστικά παπούτσια-καρφιά για μια τραγουδίστρια της όπερας.

Η επιτυχία τον παρακινεί να δημιουργήσει τον οίκο υποδημάτων Padova, διαθέτοντας τα διάσημα πλέον υποδήματα του στο κατάστημα Saks στην Λεωφόρο της Νέας Υόρκης. Αυτά τα παπούτσια είχαν προπομπό τους ιστορικές φυσιογνωμίες που φόρεσαν ή ποδοπατήθηκαν από τακούνια στον μεσαίωνα και έως τα τέλη του 19ου αιώνα, όπως ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Λουδοβίκος ο 14ος, η Μαρία Αντουανέτα, η βασίλισσα Βικτώρια, ο Leopold Von Sacher Masoch (από τον οποίο ονομάστηκε ο μαζοχισμός) κ.ά
Η ανακάλυψη του στιλέτο ωστόσο, με τη μορφή που έχει σήμερα, έγινε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 και η Μέριλιν Μονρό βοήθησε πολύ στην εδραίωση του ως υποδήματος φετίχ. Τις τάσεις του καθόρισαν αρχικά σχεδιαστές όπως ο Roger Vivier για τον οίκο Dior, αλλά και ο Salvatore Ferragamo.

Στα 80s το στιλέτο επανήλθε δριμύτερο όταν οι γυναίκες το συνδύασαν με φορέματα με βάτες και έντονα χρώματα στα αξεσουάρ, δίνοντας παράλληλα όγκο στα μαλλιά τους.

Αργότερα, ο Manolo Blahnik ανέδειξε το τακούνι στιλέτο σε μικρό έργο τέχνης κι όταν το 1998 ξεκίνησε η σειρά «Sex and the City» καθιέρωσε το σέξι υπόδημα ως σύμβολο θηλυκότητας. «Πίστευα πάντα ότι υπάρχουν στιγμές στη μέρα που τα ίσια παπούτσια φαίνονται πανέμορφα, αλλά για το βράδυ προτιμώ αυστηρά ψηλά τακούνια. Μάλιστα, όσο πιο ψηλά, τόσο καλύτερα» λέει ο Blahnik, αναφερόμενος στη γοητεία του ψηλού τακουνιού.

Έν έτη 3.000 μ.Χ

Χθες διάβασα στη www.i-diadromi/blogpot.com αυτό το καταπληκτικό άρθρο και με την άδεια της το παραθέτω και εδώ...

Πώς θα ζουν οι απόγονοί μας
O Jim Bentom έχει δημιουργήσει εκατοντάδες χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν σε comics σε βιβλία, περιοδικά και τηλεόραση.
Στα 50 του χρόνια εξακολουθεί να βλέπει τα πράγματα με μια νεανική και χιουμοριστική ματιά.
Και με αυτό ακριβώς τον τρόπο οραματίστηκε την ζωή στην επόμενη χιλιετηρίδα..


Ειδικές συσκευές θα καθαρίζουν αυτόματα την μύτη σας όταν θα είστε κρεβατωμένοι με γρίπη...

Για εξοικονόμηση καυσίμων οι οδηγοί σχολικών οχημάτων θα αντικατασταθούν από ακροβάτες...

Οι επαγγελματίες αθλητές θα είναι τόσο πλούσιοι που θα προσλαμβάνουν άλλους για να παίζουν στην θέση τους.

Θα μπορείτε να αντικαθιστάτε όποιον ηθοποιό θέλετε χωρίς να αλλάζει το τηλεοπτικό πρόγραμμα που παρακολουθείτε.

Η εξέλιξη στα… υδραυλικά θα κάνει πραγματικότητα το κατ οίκον σέρφινγκ!

Το παντελόνι με τα 4 πόδια θα εγγυάται ότι όπου κι αν βρίσκεστε θα έχετε κάπου να κάτσετε

Θα εξοικονομείτε χρόνο έχοντας ένα ρομπότ να σας κάνει να γυμνάζεστε ενώ εσείς θα κοιμάστε.

Αν θελήσετε να πάτε σε μία άλλη ήπειρο, θα μπορείτε να το κάνετε οδικώς.

Το αποκτήσετε μαύρισμα θα είναι θέμα μερικών δευτερολέπτων.

Τα πληκτρολόγια θα είναι έτσι κατασκευασμένα ώστε να μπορείτε να ασκείστε ενώ είστε online.

Η λακ θα είναι τόσο δυνατές που θα μπορείτε ακόμα και να κάνετε έπιπλα με τα μαλλιά σας!

Το χρυσόψαρο σας θα μπορεί να κάνει βόλτες μέσα στο σπίτι με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν σήμερα τα χάμστερ.