Απρόσμενο Σάββατο...

....και εκεί που λες ότι θα περάσω το Σάββατο μου μπλεγμένη στα σεντόνια και στα παπλώματα με ζεστό καφέ και ταινία, ένα μήνυμα από φίλο (κάπου εδώ ο γνωστός άγνωστος με ρωτάει με ποιον φίλο? χαχαχα) με πρόταση για έξω μου άλλαξε τα σχέδια.. Όχι φίλε blogger δεν το λέω με την κακή έννοια, ήταν ωραία η εξέλιξη της βραδιάς..

 

Μπύρα στο fragile (ζωάρα! που λένε) και καταπληκτική θέα με υπέροχη μουσική.. Πρέπει να πας στο μαγαζί αυτό.. Η ταράτσα είναι μαγευτική και βλέπεις όλη τη Βαλαωρίτου..

 

 

Μετά η πείνα χτυπάει την πόρτα και πήγαμε κάπου να φάμε.. Έλα όμως που τα σουβλάκια και η πανσέτα δεν μας έφτασαν (είμαστε φαγανά παιδιά ρε!) και πήγαμε Ναυαρίνου για συνέχεια...

 

Μετά από ώρα χωρίς να ξέρω πως και γιατί (τα ξαφνικά είναι τα καλύτερα!) βρεθήκαμε και πάλι στα αγαπημένα Κάστρα να περπατάμε και να γελάμε, να λέμε ιστορίες και εγώ να βγάζω σαν μανιακή φωτογραφίες...

 

 

 

 

Και κάπου εκεί που λες ότι η βραδιά δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί καλύτερα, να σου όλη η Θεσσαλονίκη κυριολεκτικά στα πόδια σου...

 

 

(αυτό θα πει τέχνη, εντάξει?)

 

 

Για κάτι τέτοια την αγαπώ τη Θεσσαλονίκη...

Καλή εβδομάδα σε όλους σας..