Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Δωράκια ξεχωριστά για πολλούς και διαφορετικούς bloggers !! Για περάστε.. για περάστεεε....



Επειδή θέλω να σας κακομάθω, ετοίμασα πολλά σπέσιαλ και ξεχωριστά δωράκια σε κάθε blogger τον οποίο λατρεύω και διαβάζω πιστά θέλοντας να του δείξω την ιντερνετική αγάπη μου !!!

Σας ευχαριστώ που είστε όλοι εδώ μαζί μου σε αυτό το χώρο και που με τις ευχές σας , τα αστεία σας και τα σοβαρά σας ανταλλάσσουμε κάθε μέρα τα δικά μας ...



And the gifts goes to ...........


Σπέσιαλ δωράκι για την Γαμάει και Δέρνει...
Σπέσιαλ
δωράκι για το διδυμάκι μου...
Σπέσιαλ
δωράκι για τον Ασκαρδαμυκτί...
Σπέσιαλ
δωράκι για την porcupine...
Σπέσιαλ
δωράκι για τη Φούλη...
Σπέσιαλ
δωράκι για το Γαυράκο...
Σπέσιαλ
δωράκι για την Cούλα...
Σπέσιαλ
δωράκι για τη γιαγιά Αντιγόνη...
Σπέσιαλ
δωράκι για τον γναγν...
Σπέσιαλ
δωράκι για την zoyzoy...
Σπέσιαλ
δωράκι για την Δημητρούλα (quarks!)...
Σπέσιαλ
δωράκι για το κορίτσι με το σκουλαρίκι μπανάνα...
Σπέσιαλ
δωράκι για τον Σκρουτζάκο JK...
Σπέσιαλ
δωράκι για το ελεύθερο πνευματάκι...
Σπέσιαλ
δωράκι για το μαρουλάκι...
Σπέσιαλ
δωράκι για τον Vangel Greco...
Σπέσιαλ
δωράκι για την Selehna...
Σπέσιαλ
δωράκι για τον Δραπέτη...
Σπέσιαλ
δωράκι για τον Mahler...
Σπέσιαλ
δωράκι για την Athens Girl...




Αν θέλατε θα μου δίνατε μεγάλη χαρά αν τοποθετούσατε το δωράκι μου στην tool bar σας..

Ο κωδικός κάθε εικόνας βρίσκεται στο κάτω μέρος της σελίδας και με ένα copy- paste μπορείτε να την τοποθετήσετε..



Και ο άρρητος κανόνας (γιατί εγώ βάζω τους κανόνες εδώ!! χαχαχα) είναι όποιος λάβει το δώρο να κάνει μια ανάρτηση και εκεί να αναφέρει τους 5 πιο αγαπημένους του bloggers, γιατί τους διαβάζει και τι θα ήθελε να του πει. Όλα αυτά θα τα συνοδεύεται και με ένα προσωπικό δωράκι στον καθένα ...



Καλή επιτυχία !!!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΑΓΚΩΝΕΙ !!!


Είναι 3 και μισή το ξημέρωμα και εγώ διαβάζω ιστορία έχοντας την απόγνωση στο μάτι σαν την κοπέλα της παραπάνω φώτο...
Γράφω την Κυριακή και το ξενυχτάω πάνω από αυτο το κωλοβιβλίο του κερατά μαθαίνοντας για κόμματα, συνθήκες, υπογραφές, ξενιτιές και μπαρμπούτσαλα !!!
Και ενώ αγωνίζομαι να κρατήσω το μάτι το αλλήθωρο που τρέχει στον κατήφορο έτσι όπως στη φώτο έχω μια απορία που θέλει την λύση της ..................
Και σοβαρά απάντησε μου φιλαράκι που διαβάζεις την ανάρτηση τούτη..
Σε τι θα με βοηθήσει να γίνω καλύτερος άνθρωπος και στο μέλλον να βρω δουλειά το παρακάτω απόσπασμα σελίδα 248 κεφάλαιο '' Παρευξείνιος Ελληνισμός '' - Το ίδιο διάστημα σύμφωνα με τον Γ. Λαμψίδη λειτουργούσαν 1.890 εκκλησίες, 22 μοναστήρια, 1.647 παρεκκλήσια και 1.401 σχολεία με 85.890 μαθητές- ...
Ε! ρε πούστη, την τύχη μου την χορεύτρια την Μαλαισιανή !!!!
Όχι ... Είμαι καλά !!!
Θα διαβάσω και θα γράψω τέλεια !!!
Ηθικό ακμαιότατον !!! Αμέ !!!
ΘΑ ΣΚΙΣΩ !!!...
Γιατί άμα δεν σκίσω, την έβαψα...
Γαμώτο ... τι έλεγα;;
Α! ναι... Τίποτα...
Λοιπόν πάω για διάβασμα τώρα ...
Χτυπάει και το κινητό.. Η κολλητή που ξενυχτάει και αυτή για διάβασμα και καλά και έχει πλακώσει τις τηγανίτες.. Μην τρως μωρή άλλο λέμεεεεε .....
Κατά τις 5 θα κοιμηθώ και στις 9 έχω ''εγιαρτήριον'' που λέει και η μάνα μου !!!
Στο καπάκι πάρε και λαλάκι που μου ήρθε στο μυαλό λόγω του περασμένου της ώρας..
Άντε γεια !!!
Και καλή δύναμη... καλά μυαλά... καλά στερνά !!!

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος...

(φώτο από το σημερινό επεισόδιο)

Το South Park συναντά τον Καραγκιόζη, στην πιο ακομπλεξάριστη, προκλητική, ποπ σάτιρα της τηλεόρασης - την πρώτη ελληνική σειρά animation για μεγάλα και ολίγον παρμένα παιδιά.

2300 χρόνια πριν ο φιλόσοφος Μένιππος πέθανε. Ο Θεός Ερμής τον πέταξε στη βάρκα, ο Χάρος τον πέρασε απέναντι, όταν όμως ήρθε η ώρα να πληρώσει τον οβολό, ο Μένιππος είπε... «Ουκ ­αν λάβοις παρά του μη έχοντος» ...και συνέχισε να ζει εκμεταλλευόμενος το πρώτο ηλίθιο γραφειοκρατικό παραθυράκι της ιστορίας μας.

Δυο χιλιάδες χρόνια μετά τίποτα δεν έχει αλλάξει και ακόμη κι αν πεθάνεις κάποιον πρέπει να πληρώσεις! Σήμερα τον παπά και το μαρμαρά κάποτε το βαρκάρη του Αχέροντα. Στο σήμερα (τέλοσπάντων) ο Χάρος κι ο Ερμής θέλουν να πάρουν σύνταξη και ν’αποσυρθούν με τους υπόλοιπους αθάνατους στο Μαϊάμι. Μοναδικό τους πρόβλημα είναι εκείνος ο οβολός του Μένιππου. Παρά τις σθεναρές αντιρρήσεις του Μένιππου η συμφωνία επέρχεται: Ο Μένιππος πρέπει στην σύγχρονη Ελλάδα να βρει μία νόμιμη δουλειά και να παραδώσει έναν οβολό στον Χάρο. «Ζήσε Μάη μου να φας τρι-φύλι»

Μία σύγχρονη, άγρια σάτιρα στην υποκριτική Ελλάδα που δεν αφήνει κανένα τοπικό μας μύθο όρθιο.
Την πρώτη φορά που το είδα μου φάνηκε τελείως χαζό η αλήθεια είναι. Και αυτό γιατί δεν το είδα απο την αρχή, απο το πρώτο του επεισόδιο. Μόλις κατέβασα όμως όλα τα επεισόδια και το είδα από την αρχή, ξετρελάθηκα. Πηγαίο χιούμορ και σάτιραααα !!! Διάλογοι που σε κάνουν να χτυπιέσαι κάτω στα γέλια και επιτέλους μια εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση που μας ξεκουράζει και μας δείχνει με μια πιο χιομοριστική ματιά τα γεγονότα της καθημερινοτητας εν έτει 2011 !!!
Σήμερα έχει καινούργιο επεισόδιο. Μην το χάσετε σήμερα στις 23:50 !
Όσοι το βλέπετε συνεχίστε γιατί είναι σούπερ ντούπερ.. όσοι πάλι δεν το βλέπετε, ξεκινήστε αμέσως !!
Παρακάτω παραθέτω την υπόθεση του σημερινού επεισοδίου και το τρέιλερ του θα το βρείτε εδώ ..

Επεισόδιο 10
Τίτλος επεισοδίου: της επαναστάσεως
Περιγραφή:
'Ηρθε η ώρα ο Μένιππος να φορέσει φουστανέλα, όχι για να υπερασπιστεί τα δίκαια του έθνους αλλά γιατί είναι η επίσημη στολή της καινούργιας του δουλειάς: τσολιάς στα Βλάχικα.
Μόνο που η κρίση έχει χτυπήσει και τις ταβέρνες, τα παραδοσιακά κόλπα με την γκλίτσα δεν φτάνουν πια για να σταματήσουν αμάξια, κι οι τσολιάδες αναγκάζονται να επιδοθούν σε χορογραφίες πιο απαιτητικές κι απ' αυτές που ζητάνε απ' τα μπαλέτα της Eurovision (και τους διευθυντές προγράμματος).
Και σαν να μην έφτανε αυτό, όταν συνειδητοποιούν ότι το αφεντικό δεν έχει καμία πρόθεση να πληρώσει, ο Μένιππος αποφασίζει να ακολουθήσει σκληρή γραμμή. Κι επειδή δεν έχει δικαίωμα βέτο, οργανώνει τους υπόλοιπους τσολιάδες, κι επαναστατούν ενάντια στην εργοδοσία προσπαθώντας κάτι αδιανόητο για την εποχή: να πληρωθούν αυτά που τους χρωστάνε.
Δεκαετίες αργότερα, ένας ιστορικός από το μέλλον κάνει αφιέρωμα στη μέρα εκείνη που ο Μένιππος αποφασίζει να δουλέψει στα Βλάχικα και ξεκινάει την επανάσταση του 2011. Τη μέρα που Μένιππος, Κολοχαλίκης, Καμάρης κι άλλοι ήρωες ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια επανάσταση που μοιάζει βγαλμένη από παράσταση του Καραγκιόζη: με το αθάνατο ελληνικό δαιμόνιο να αγωνίζεται να υπερισχύσει ενάντια σε μαγαζοτζαμπάσηδες, Γεσεενίτσαρους και βουλευτοπασάδες (και στον Ερμή, που φυσικά αλλάζει στρατόπεδο και πολεμάει με τη μεριά της εργοδοσίας)!
Θα καταφέρουν ο Μένιππος και οι άλλοι να πληρωθούν; Τί συμβαίνει όταν ο Μαυροπητοχάλης αποφασίζει να ρίξει στον πόλεμο τους μετανάστες από την Αίγυπτο και τα Βλάχικα αρχίζουν να γεμίζουν Πυραμίδες; Και ποιό είναι το μυστικό όπλο των επαναστατικών δυνάμεων;
'Ολα αυτά κι άλλα πολλά σ' ένα επεισόδιο που αποκαλύπτει μια για πάντα πώς γεννήθηκε το hit που σάρωσε τα παγκόσμια charts "Stop in the name of Vlahika", τί delivery προτιμούν στον Παράδεισο και ποιός πήδηξε την 'Εφη Ζαρατούστρα.


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σενάριο: Γιώργος Β. Φειδάς-Γιάννης Τσιτσώνης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Τσιτσώνης-Γιώργος Β. Φειδάς

Με τις φωνές των: Πάνος Μουζουράκης (Μένιππος), Λευτέρης Ελευθερίου (Χάρος), Γιάννης Σαρακατσάνης (Ερμής), Σάννυ Χατζηαργύρη, Ζήσης Ρούμπος, Θανάσης Τσαλταμπάσης, Νάστια Βραχάτη

Συμμετέχουν: Γιάννης Μπέζος, Υρώ Μανέ, Σάκης Μπουλάς, Ρένος Χαραλαμπίδης, Χρήστος Σιμαρδάνης, Καίτη Κωνσταντίνου, Μαρία Σολωμού, Ιωάννης Παπαζήσης και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης.

Σε κάθε επεισόδιο και ακόμα περισσότερα guests

Μοντάζ-Sound design: Γιάννης Πασχάλης
Animation: Γιάννης Παπαδάκος, Δημήτρης Δαγδιλέλης, Φωτεινός Χιώλος, Τάσος Κουνάκης, Γιάννης Τσιτσώνης,
Character design and Background Art: Γιάννης Τσιτσώνης, Δημήτρης Ευστρατιάδης Storyboard: Δημήτρης Ευστρατιάδης
Εκτέλεση Παραγωγής: Liquid Certainty, Τσιτσώνης Ιωάννης ΜΕΠΕ

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Παιχνιδίσματα !!!

Αυτοπροσκλήθηκα από το
μαρουλάκι να
παίξω σε αυτό το υπέροχο παιχνιδάκι (χαχαχα όχι που δεν θα έπαιζα !!)

Οι ερωτήσεις είναι:

1. Πώς σε λένε / όνομα του μπλογκ σου;
2. Ποιά είναι η διεύθυνση URL του μπλογκ σου;
3. Γράψε "Η γρήγορη καφέ αλεπού πηδάει πάνω από τον τεμπέλη σκύλο".
4. Αγαπημένο απόφθεγμα;
5. Το αγαπημένο σου τραγούδι;
6. Το αγαπημένο σου συγκρότημα / τραγουδιστές;
7. Οτιδήποτε άλλο θα ήθελες να πεις;


Ιδού ....
Υ.Γ= Ήρθε η Τεταρτίτσααααα, πάει η βδομαδίτσααααα !!!

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Τίποτα δεν σταματά έναν άντρα ;

Μιλούσα με τον κάγκουρα σήμερα το πρωί για τις σχέσεις. Σε κάποια φάση μου κάνει '' Είναι λογικό ένας άντρας να κοιτάζει και αλλού όταν βρίσκεται σε μια σχέση ''. '' Τι λες ρε; του λέω. Το βρίσκεις φυσιολογικό; ''. Τίποτα δεν σταματά έναν άντρα, πότε θα το καταλάβεις φτωχό μου κορίτσι; '' ...

Και ερωτώ.. Τόσο λάθος είμαι ;;
Μπορεί ο άλλος να πετάει σαν ελεύθερη πεταλουδίτσα ενώ υποτίθεται ότι βρίσκεται σε σχέση και είναι απόλυτα δοσμένος σε μια κοπέλα; Τι την κάνεις τη σχέση ρε φίλε τότε ;

Το λαλάκι έτσι, για τον προβληματισμό ...

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Καλή άνοιξη με ένα ευφάνταστο λαλάκιιιι !!!

Μπήκε... μπήκε... μπήκε ... η άνοιξη βρε !!
Τι νομίζατε ότι θα έλεγα ;;

ΚΑΛΗ ΑΝΟΙΞΗ λοιπόν !!!
Όλα να μας πάνε καλά και σε όλους τους τομείς...
Το παρακάτω λαλάκι σας το αφιερώνω με όοοοολη μου την αγάπη...
Το είδα πριν μήνες στο mad και ξετρελάθηκα...
Προσέξτε το λεπτομερώς ...
Είναι τρέλα με κορδέλα !!!
Plus ο σκηνοθέτης του παρακάτω video clip είναι Έλληνας εν ονόματι Γιάννης Ζαφειρίου (έχω ένα συμμαθητή με ίδιο όνομα και επίθετο, λέτε να είναι αυτός ;;)...
Γιατί εμείς οι Έλληνες όταν δημιουργούμε, δημιουργούμε....
Ανοίξτε τα ντεσιμπέλ και απολαύστε !!!!

Υ.Γ= Και όλοι για ύπνο σήμερα διότι είναι και η παγκόσμια ημέρα ύπνου !!!
Εγώ τώρα έχω ζζζζζζζ... μια δουλίτσα ζζζζζζζζζζζζζ..... σας αφήνω ζζζζζζζζζζζζζζζζζ !!!!!!!


Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

Θα ήθελα να ήμουν κάπου αλλού...

... και να μην χρειάζεται να διαβάζω τώρα...

Θα ήθελα να μην έχω πονοκέφαλο και να μπορούσα να ξεκουραστώ...

Θα ήθελα να γράψω τέλεια αύριο στα λατινικά και να σκίσω...

Θα ήθελα να μην είχα τόοοοοοοοοοοοοοοοοοοσα πολλά κενά...

Θα ήθελα να κάνω αυτό που θέλω εδώ και τώρα....

Μάλλον θέλω πολλά !!!

Και αφού σας έπρηξα, πάρτε και ένα λαλάκι που μου έχει κολλήσει τρελά αυτόν τον καιρό και βρίσκω και το video clip του καταπληκτικό !!!!!

Καλό υπόλοιπο ΣΚ !!!

;-)

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Γίνε και εσύ ξεφτίλα... ΜΠΟΡΕΙΣ !!!!


Τι μας κάνουν μια Παρασκευή, μια υπέροχη, ηλιόλουστη μέρα και 70 ευρώπουλα στο υπέροχο άσπρο- ασημί πορτοφόλι μου; Μα φυσικά ψώνια μέχρι τελικής πτώσης..
Γνωστή μανιακή με τα ψώνια, είμαι ο τύπος της γυναίκας που άμα πιάσει ευρώ στο χέρι της θα το σπαταλήσει στο λεπτό (για αυτό άλλωστε με συμβουλεύουν από τώρα να μην δημιουργήσω ΠΟΤΕ πιστωτική κάρτα!! χμμ..).
Πήρα λοιπόν αλά μπρατσέρα την Αργυρώ και πήγαμε για ψώνια. Πρώτη στάση μας ήταν ένα υπέροχο μαγαζί με ρούχα. Με το που μπήκα ένιωσα ζέστη στην καρδιά μου στη θέα μιας υπέροχης καρπουζοκεραμιδί μπλούζας. Ριχτή, κολλητή στη μέση, απλά ΥΠΕΡΟΧΗ !!!
Την κράτησα και έσυρα την Αργυρώ στα δοκιμαστήρια. Την δοκίμασα και ήταν ένα όνειρο πάνω μου. Και εκεί που πήγα να την βγάλω και να την πάρω μαζί μου για πάντα, το χέρι της Ηρώς φάνηκε στο δοκιμαστήριο.
- Δοκίμασε και αυτό, μου είπε δίνοντας μου ένα υπέροχο, μικροσκοπικό, ροζ παλ φορεματάκι.
- Έγινε! της λέω.
Βγάζω που λέτε παντελόνι και μένω με τα εσώρουχα έτοιμη να δοκιμάσω αυτό το εξαίσιο φορεματάκι ώσπου ένα χέρι τραβάει την κουρτίνα και μένω με το στόμα ανοιχτό, γυμνή (εντάξει ημίγυμνη, είπαμε φορούσα εσώρουχα!) και ξαφνιασμένη όσο δεν πάει. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε μια κοντή, ξανθιά κοπέλα που δούλευε στο μαγαζί και που είχε ανοίξει την κουρτίνα του δοκιμαστηρίου. Η κοπέλα είχε κανονικά κοκαλώσει και κοπέλες με τα αγόρια τους που είχαν πάει και αυτοί για ψώνια και περίμεναν την σειρά τους στα δοκιμαστήρια είχαν κάνει ουρά να με κοιτάνε να στέκομαι άφωνη και κοκαλωμένη. Μετά ήρθαν τα γέλια, τα σφυρίγματα και η ψιλή φωνή της πωλήτριας που ζητούσε συγνώμη. Με ένα τίναγμα του κεφαλιού επανήλθα στην πραγματικότητα και έκλεισα απότομα την κουρτίνα διακόπτοντας το γελοίο θέαμα.
Ντυθηκα γρήγορα γρήγορα και με όση αξιοπρέπεια μου έμεινε, πήρα βαθιά ανάσα και βγήκα. Οι άνθρωποι με κοιτούσαν έτοιμοι να σκάσουν στα γέλια και εγώ με το ηθικόν ακμαιότατο μου συνέχιζα να περπατάω ώσπου ένα χέρι με σταμάτησε.
- Ελευθερία, τι κάνεις εδω;
- Αλέξη; (ένας φίλος χμμ! από τα παλιά!!)
- Ναι. Ομολογώ πως δεν περίμενα να σε έβλεπα εδώ και κυρίως να δίνεις τέτοια ρέστα!
- Και εσύ το είδες; είπα ντροπιασμένη για ακόμη μια φορά.
- Όλοι και όχι μόνο εγώ.
- Εγώ να φεύγω. Με φωνάζουν, έκανα θέλοντας να φύγω από εκεί μέσα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
- Χάρηκα που σε είδα με ... τα καλά σου!!
- Γεια σου Αλέξη, είπα και έφυγα.
Περιττό να πω πως αφού είχα ήδη απομακρυνθεί κατάλαβα πως από κεκτημένη ταχύτητα είχα ξεχάσει την μπλουζα στο δοκιμαστήριο. Φτου σου! γαμώτο, είπα αλλά σκέφτηκα να πάω να την ψάξω από εκεί που την είχα βρει. Τόση γκίνια όμως με διαβάλλει αυτές τις μέρες που τα νούμερα είχαν τελειώσει και αυτό που μου έκανε ήταν στο δοκιμαστήριο.
- Αυτό ψάχνεις; είπε μια ψιλή φωνούλα.
- Μαριάννα; Και εσύ εδώ; και κρατούσε την μπλουζα μου! Την καρπουζοκεραμιδι μπλουζα μουυυυυ !!!!!!.....
- Μικρός που είναι ο κόσμος εε;; Ορίστε!
(Η Μαριάννα είναι γνωστή από τη γειτονιά της γιαγιάς)
- Όντως.. Δεν νομίζω να..
- Ναι Ελευθερία. Σε είδα και εγώω.. χαχαχα έπρεπε να δεις τη φατσα σου εκεί πέρα.
- Χάρηκα που τα είπαμε και ευχαριστώ για την μπλούζα. Εγώ να φεύγω, άλλωστε βιάζομαι.
- Μόνη είσαι;
- Όχι. Ήρθα με μια φίλη.. κάπου εδώ είναι..
Και η Ηρώ άφαντη. Την βρήκα μεσα σε λεοπαρδαλέ παντελονια να γριλίζει αγριεμενη που δεν είχε λεφτά μαζί της.
- Πάμε, είπα και αφού πληρώσαμε φύγαμε από το μαγαζί.
Συνέχεια είχε ένα μαγαζί με αξεσουάρ, τσάντες και τα ρέστα. Εκεί είχα δει πριν μέρες μια γαμάτη άσπρη φιδέ και κροκό τσάντα. Μούρλια! Πήγαινα με σκοπό να την κάνω δικιά μου...
- Μόλις την πουλήσαμε, μου είπε μια κοντή και στρουμπουλή μαυρομάλλα πωλήτρια. Πόσο πιο σκατά αυτή η μέρα!??!!! Υπάρχει όμως μια ίδια, συνέχισε.
- Μπορώ να την δω, της είπα ξέπνοη.
- Ορίστε.
Ήταν μια κρεμ τσάντα David Jones με κροκό λεπτομέρεις μεγάλη και υπέροχη.
- Θα την πάρω είπα χαρούμενη !!
(.... συνεχίζεται !!)

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα... κρύο δεν έκανε ποτέ



Και μπορεί οι locomoddo να τραγουδούν το συγκεκριμένο λαλάκι όλο χαρά και ίσως και να το πιστεύουν, εγώ πάλι την Κυριακή που βγήκα μια ψυχρολουσία την δέχτηκα η αλήθεια είναι..
Βγήκαμε λοιπόν με την παρέα από το σχολείο και αν και είχαμε απώλειες λόγω αρρώστιας της Ανθής (αυτό το κορίτσι κάθε απόκριες αρρωσταίνει!!) και λόγω κακού προγραμματισμού τα περάσαμε σούπερ!!
Κατά τις 10 και 20 τα παιδιά με περίμεναν κάτω από το σπίτι φωνάζοντας και ουρλιάζοντας σαν παρλιακά.

- Σκάστε ρε ζώα, τους είπα η μελιστάλαχτη φίλη. Θα σας ακούσει η κυρα-Φανή από απέναντι και θα αρχίσει τα τς τς τς και την γεροντίστικη αποδοκιμασία της.
- Θεά είσαι μωρή, είπε η Μαρια λες και αυτή πήγαινε πίσω. Της το έλεγα από το τηλ ότι θα είναι θεά.!!, έλεγε όλο καμάρι στη Βίκυ.
- Άντε δεν πάμε σιγά- σιγά είπε ο Κώστας και με πήρε αλά μπρατσέτα.

Φτάσαμε μετά από 5 λεπτά στο μπαράκι γιατί έχω την τύχη ακριβώς δίπλα από το σπίτι μου να έχω καφετέριες και μπαράκια. Στους δρόμους γινόταν ο χαμός!! Μασκαράδες να γελάνε, να χορεύουν, να διασκεδάζουν παντού.. Μπαίνουμε στο μπαρ και δίνουμε το όνομα που είχαμε κάνει την κράτηση.

- Από εδώ, μας λέει ο μπάρμαν ντυμένος Ινδιάνος και μας δείχνει ένα τραπέζι άκρη Θεού και ΚΑ.ΠΗ γωνία (το λέω αυτό γιατί πίσω, δίπλα και μπροστά μας είχαμε παρέεες χαρούμενων παππούδων που έπιναν πορτοκαλάδα).
- Δεν γίνετε να μας βάλετε καπου αλλού, ρώτησα φορώντας το πιο ωραίο χαμόγελο μου.
- Όχι ομορφιά μου, μου κάνει. Είναι όλα κλεισμένα εκτός από αυτό.
- Βγάλτε το σκασμό και σινταουνιαστείτε, είπε ο Κώστας ξεφυσώντας.
- Άντε πάμε, είπε η Mary κοιτώντας την χαρούμενη παρέα παππουδιών που όλο και πλησιάζαμε.

Για να μην τα πολυλογώ η βραδιά μέχρι εκείνη τη στιγμή αποδείχτηκε η μεγαλύτερη ξενέρα του κόσμου όλου!! Παραγγείλαμε όλοι βότκα πορτοκάλι σε μια κοπέλα ντυμένη αστυνομικίνα (άσχετο αλλά χθες όλοι ήταν ντυμένοι είτε αστυνομικοι είτε στρατιωτικοί), ήπιαμε γρήγορα τα ποτά μας που σκατά ποτά ήταν, χυμό ξινό πορτοκάλι μας έδωσαν και επικεντρωθήκαμε να κλαίμε την μοίρα μας από τις 11. Μας παρέσυραν στο κλιμα βλέπετε τα παππούδια που σιγομουρμούριζαν μιζεριασμένα ότι '' ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!''. Εντάξει, τι να κάνουμε.. Θα ζήσουμε και έτσι !!!

- Πάμε να φύγουμε, έλεγε παίζοντας νευρικά με το καλαμάκι της βότκας της η Μαρία.

- Από τώραααααα ;, ωριόμουν εγώ. Εγώ από τις 11 σπίτι μου δεν πάωωωω !!!
- Πάμε αλλού !!!
- Που ρε Βίκυ;
- Κάπου, οπουδήποτε... Εδώ χτυπάς ενδοφλέβια ένεση ηρωίνης !!! ΠΑΜΕΕΕΕ !!!

Και τότε η Μαρία θυμήθηκε πως λίγο παρακάτω σε ένα πιο γαμάτο μπαράκι είχε κλείσει και εκεί τραπέζι.

- ΠΑΜΕΕΕ, φωνάξαμε με ενθουσιασμό που θα ξεφεύγαμε από όλη αυτή τη βαρετή βραδιά.

Τι το θέλαμε ; Με το που σηκωθήκαμε βλέπουμε την Ιωάννα, μια συμμαθήτρια μας ντυμένη σέξι καμαριέρα.
- Δεν το ζω, είπε η Μαρία και έπεσε βαριά στον καναπέ.
- Και όμως, της είπα και έκανα νόημα στα παιδιά να καθίσουμε γιατί προβλεπόταν μεγάλη η βραδιά.
- Γεια σας παιδιάααααα, είπε με ττο γνωστό της τρόπο η Ιωάννα.
- Γεια, είπε η Βίκυ κοιτώντας το κερί στο τραπέζι μας.
- Δεν έχετε κέφια;, ρώτησε η Ιωάννα και έσπρωξε τον Κώστα για να βολέψει τον κώλο της στον καναπέ.
- Φεύγαμε καρντιά μου, της είπα, και μας έκοψες.
- Α! γι’ αυτό ήσασταν σηκωμένοι;
- Ναι εξυπνοπούλι μου, είπε ο Κώστας ενώ κοιτούσε την ωρα στο κινητό.
- Τι ακριβώς ντύθηκες;
- Καμαριέρα. Σέξι καμαριέρα, είπε η Ιωάννα και άλλαξε σταυροπόδι.
- Α! κρίμα! είπε η Μαρία και σκάσαμε όλοι στα γέλια.

Αφού πέρασαν 15 βασανιστικά λεπτά με την Ιωάννα να μας εξηγεί για το από που πήρε τη στολή, πόσο την πήρε, γιατί την πήρε και ύστερα από αρκετά χασμουρητά και αγκομαχητά, μας κράτησε το καλύτερο για το τέλος.

- Που λέτε, άρχισε πάλι, το απόγευμα είδα ότι μου έλειπε από την ποδιά ένας φιόγκος..
- Κακό που έπαθες ρε Ιωάννα, είπαμε όλοι μαζί.
- Ναι! Τι να κάνω, τι να κάνω, λέω θα πάω στο ζαχαροπλαστείο για φιογκάκι.
- Όχι…
- Ναι! και μου βρήκαν στο ίδιο χρώμα!
- Όχι…
- Ναι! και τους ζήτησα να μου το κολλήσουν κιόλας!
- Όχι…
- Ναι! Και μου το κόλλησαν!
- Όχι…
- Ναι! Καλοί άνθρωποι!

Και συνέχιζε μπλα μπλα μπλα να μιλά μόνη της ώσπου ο Κώστας σηκώθηκε και την έστειλε στο διπλανό τραπέζι που καθόταν μια γνωστή της.

- Επιτέλους!
- Λίγο ακόμη και θα την χτυπούσα, είπε η Μαρία και ξεφύσηξε.
- Και η βραδιά συνεχίζεται, είπα και γεμάτοι χαμόγελο και αέρα πήραμε τα συμπράγκαλα μας και την κάναμε για άλλη παραλία.

Και εκεί που πηγαίναμε χαρωποί χαρωποί (που λέει ο λόγος γιατί υποβαστάζαμε εγώ με τον Κώστα τη Μαρία!) ακούμε κόρνες.

- Το ακούσατε αυτό;
- Ναι, σαν κόρνες μου ακούγονται.
- Ναι αλλά από πού;


Και τότε γυρνάμε όλοι μαζί τα κεφάλια μας προς τα πίσω και βλέπουμε το αυτοκίνητο των Flintstones να πάει να μας πατήσει. Αμέσως κάνουμε σπασμωδικές κινήσεις και βρισκόμαστε όλοι ο ένας πάνω στον άλλον σε ένα βρεγμένο πεζοδρόμιο βλέποντας το αυτοκίνητο να απομακρύνεται και τον κύριο Flintstone να μας κάνει κωλόχερο.
Αφού σηκωθήκαμε μαζεύοντας από κάτω παλτό, τσάντες και ηθικό συνεχίσαμε για το παραδιπλανό μπαράκι που ήταν όλο κόσμο και μουσική. Ένας κούκλος σερβιτόρος μας βρήκε αμέσως τραπέζι και παραγγείλαμε όλοι βότκα λεμόνι. Αυτό ήταν ποτό!
Μέχρι τις 3 χορεύαμε και χορεύαμε και χορεύαμε. Και φάγαμε του κόσμου τα σουβλάκια! Και λουκάνικα! Το μπαρ βλέπετε έψηνε και ο σερβιτόρος μας φώναζε κάθε λίγο και λιγάκι να μας κεράσει και άλλο και άλλο και άλλο. Αργότερα ήρθε και ο Λάμπρος με τον Παναγιώτη και πεθάναμε στο γέλιο με τις βλακείες τους.
Μέτα ήρθαν τα σφηνάκια. Και άλλα και άλλα ώσπου στο τραπέζι δεν χωρούσαν τα καινούργια. Και εκεί πάνω στη μέθη και στην υπερβολική χαρά (χαζομάρα θα έλεγα!! Χαχαχα) αρχίζαμε να χορεύουμε στο πεζοδρόμιο του μπαρ ποντιακά με υπόκρουση Πάολας ‘‘εδώ σε θέλω καρδιά μουυυ’’! Χαχα ήμασταν πολύ γελοίοι! Η αλήθεια να λέγεται! Οι γύρω, μας κοιτούσαν και γελούσαν, σφύριζαν και μας έδειχναν. Αλλά δεν μας ένοιαζε! Περάσαμε καλά και αυτό έφτανε!

Καλό ΣΚ σε όλους !
Το δικό μου δεν προβλέπεται τόσο καλό με τόσο διάβασμα που έχω.
Βιολογία φίλοι μου, 70 σελίδες που πρέπει να τις μάθω τέλεια γιατί γράφω την Κυριακή morning morning !!!
Kisses !!!

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Julie & Julia


2 ιστορίες τόσο καλλιτεχνικά δεμένες σε μία ταινία γεμάτη συναίσθημα και καλό φαγητό. Καθαρά Δευτέρα και έξω από το παράθυρο μου χιόνι. Τι καλύτερο από το να δω μια ταινία στο dvd; Τίποτα! Κουκουλώθηκα λοιπόν με την μπλε smiley κουβερτούλα μου και πάτησα το play. Και κάπου εκεί χάθηκα σε ένα κόσμο γεμάτο φαγητό, καλό φαγητό όχι αστεία. Και μια ‘‘γέφυρα’’ να χωρίζει Γαλλία και Αμερική.
Η Julie Child στο τότε (τον ρόλο υποδύεται καταπληκτικά η Meryl Stripe)μια υπάλληλος που δοκιμάζει την τύχη της στη γαλλική κουζίνα. Και πετυχαίνει! Και στο τώρα η Julia Powells (στον ρόλο της οποίας υποδύεται η Amy Adams) η οποία μη έχοντας κάτι να κάνει στην άχαρη ζωή της βάζει ένα προσωπικό στοίχημα: να καταφέρει να κάνει και τις 524, αν δεν κάνω λάθος, συνταγές που βρίσκονται στο βιβλίο της Julie Child σε 365 μέρες ή αλλιώς σε ένα χρόνο και να καταγράφει κάθε μέρα στο προσωπικό της ιστιολόγιο (τα δικά μας μπλογκιά!!) την πρόοδο της.
Μια ευαίσθητη ταινία που μου άρεσε πολύ γιατί πρώτον λατρεύω το φαγητό και δεύτερον λατρεύω το φαγητό..χαχαχα!! Μου άρεσε και η ιδέα της εμπλοκής του blog στην όλη ιστορία γιατί είναι κάτι που το ζούμε και εμείς. Ένας προσωπικός χώρος στον οποίο γράφουμε αυτά που γουστάρουμε και που μας τραβούν καθημερινά το ενδιαφέρον.

Το τρέιλερ της ταινίας μπορείτε να το βρείτε
εδώ ..
Καλή προβολή !!

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

1 και 2 και 3 και 1 μας κάνουν 7 μυστικά !!


Το διδυμάκι μου μου ζήτησε να παίξω στο παιχνίδι με τα 7 μυστικά. Οι κανόνες του είναι να εξομολογηθώ ιντερνετικά επτά μυστικά μου..
Χμμ !!


Ας αρχίσω να βγάζω τα άπλυτα μου στη φόρα...

Count down :
7) Τρελαίνομαι για καφέ!! Είμαι δηλαδή coffee maniac !! Και τον καθημερινό μου καφέ τον πίνω τόσο γρήγορα λες και πίνω Frulite !! Plus το ότι κάθε μέρα αλλάζω και τις γεύσεις του freddo μου.. Μια με σιρόπι φράουλας, μία με καραμέλα, με σοκολάτα, με φουντούκι κλπ κλπ

6) Θα ήθελα πολύ στο μέλλον να γράψω ένα βιβλίο. Έτσι.. Για το γαμώτο και επειδή μου αρέσει να γράφω...

5) Είμαι πολύ υστερική ώρες ώρες! Τόσο που την πληρώνουν και αθώοι!!! χαχα..
Θα ήθελα να μην ημουν τόσο... χμμ...

4) Δένομαι υπερβολικά πολύ με αντικείμενα. Μου το έχει πει η μάμυ! Δένομαι τόσο πολύ που φτάνω στο σημείο όταν πχ το κινητό χαλάσει να είμαι στο τσακ να με πιάσουν τα κλάματα φωνάζοντας ΓΙΑΤΙΙΙΙΙ, ΤΟ ΑΓΑΠΩΩΩΩ !!!!

3) Στο παρελθόν είχα γίνει ρεζίλι στο γυμνάσιο εξαιτίας του έρωτα μου για ένα παιδί. Το παιδί ας τον πούμε Ξενοφώντα (χαχα!!) είχε και κοπέλα ας την πούμε Αλκυόνη (χαχα!!) και΄για κακή μου τύχη εκμυστηρεύτηκα τον ερωτα μου στην ξαδερφη της Αλκυόνης. Αυτή το είπε στην Αλκυόνη και η Αλκυόνη το κυκλοφόρησε σε όλο το σχολείο. Κυκλοφορούσα και με κοιτούσαν όλοι τότε με ένας ύφος απαπαπα!! Να μην σου τύχει !!!

2) Έχω κεντρίσει 3 φορές και πάω για 4η, το ενδιαφέρον αγοριού που αρέσει σε φίλη μου. Αυτοί μου έχουν πει πως τους αρέσω αλλά εγώ πάντα έκανα πίσω λόγω της φιλίας μου με το εκάστοτε κορίτσι... Όχι που θα χαλάσω εγώ την φιλία για έναν έρωτα!!! Πφφ!! ποτέ !!...

1) Μου αρέσει να τρώω ωμές πατάτες!!! Και προτού πείτε ''τιιιι;;;'', θα σας εξηγήσω.. Όταν η μάμυ καθαρίζει πατάτες πχ για μπριάμ την βάζω να καθαρίσει έξτρα πατάτα για μένα. Την καθαρίζει και τρώω.... μιαμ!! Ανώμαλη θα πείτε.. Περί ορέξεως !!! Μου αρέσει να τρώω επίσης την ωμή ζύμη του κέικ..χμμ !!! Μήπως λέω μήπως να κοιταχτώ ;;; χαχαχα

Και κλείνω μουσικά με ένα τραγούδι για μυστικά !!!
Καλό υπόλοιπο Κυριακής και καλή Καθαρά Δευτέρα...
Πάω μα ετοιμαστώ για πάρτιιιι !!!!!!!!!!!!!

Φιλιά !!!!!!

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Πίνω, πίνω και δεν με πιάνει .......


Την Κυριακή ήταν η βάφτιση της κορούλας της ξαδέρφης της μάμυ... Ελπίδα το όνομα της νεοφώτιστης..
Θα μου πείτε όμως που κολλάει ο τίτλος της ανάρτησης με αυτήν μου την ανάρτηση..
Όλα στην ώρα τους.. Μην μου βιάζεστε !!!

Ήταν που λέτε χθες η βάφτιση σε έναν ωραίο ναό, Αγ. Κωνσταντίνου στη Λάρισα. Με νεύρα κρόσσια γιατί είχαμε πάει 40 λεπτά νωρίτερα και από τους ίδιους τους γονείς του μωρού (και από τους κουμπάρους!), αμακιγιάριστη γιατί η μάμυ τσίριζε και ωριόταν ότι δεν θα προλάβουμε γκρρρρ!! και ενθυμούμενη τα γεγονότα του Σαββάτου, η πλήρης ξενέρα, περιμέναμε τον κόσμο.
Μπαίνουμε στην εκκλησία και πέφτω πάνω σεμια θειά η οποία με αγριοκοιτάζει και αρχίζει τα καντήλια. Ήμασταν άλλωστε και σε εκκλησία οπότε το όλο σκηνικό ταίριαζε ταμάμ. Αποφεύγοντας τη γιαγιά και τα μπινελίκια της και αφού της έριξε και εγώ ένα παρόμοιο βλέμμα, προχώρησα στο εσωτερικό της εκκλησίας. Γιαγιάδες από εδώ και από εκεί να κουτσομπολευουν και να κοιτάνε με περίσσιο ενδιαφέρον τις τοιχογραφίες (πάντα έτσι δεν κάνουν;) κάθισα με τη μάμυ μπροστά μπροστά. Η ώρα ήταν 11:45.
Κόσμος έμπαινε και έβγαινε, η ώρα ήταν 12:10 και τα νεύρα μου ναααααα με το συμπάθειο. Δεν ειναι και οτι το καλύτερο για μια 18χρονη να ακούει 5237253751001 φορές ''άντε με το καλό'' και ''καλή παντρειά''.. Εεεε άι σιχτίρ πιααααα !!!!!!
Οι γιαγιάδες συνέχιζαν το κουτσομπολιό και ενώ η κολλητή δεν έστελνε την ρημάδα την απάντηση σε μήνυμα που της έστειλα, είπα να περάσω το χρόνο μου ακούγοντας τις συζητήσεις των άλλων. Δυο γιαγιάδες ακριβώς από πίσω έκαναν την παρακάτω συζήτηση:

Γιαγιά1- Δεν έχει κόσμο βρε Bούλα μου σήμερα. Γιατί;
Γιαγιά2- Τι να σου πω βρε Σίσσυ μου! Δεν ξέρω! Μάλλον δεν έχουν κρατήσει τις παλιές παρέες τους και οι φίλοι τους έγραψαν!
Γιαγιά1- Λες; Μπα! Δεν το νομίζω. Η Λένα είναι καλό κορίτσι! Και η κουμπάρα πολύ ωραία, αλλά τι φοράει σήμερα;
Γιαγιά2- Όντως αυτό το ριχτό την παχαίνει.
Γιαγιά1- Είναι που είναι τσουπωτή, φοράει και τα ριχτά τς τς τς ντροπής πράματα!
Γιαγιά2- Και ο άντρας της .. καλέ πόσο είναι;
Γιαγιά1- Την περνάει τουλάχιστον 15 χρονάκια!
Γιαγιά2- Ε! όχι! Αν και του φαίνεται! Γκρίζαρε το μαλλί!
Γιαγιά1- Ναι ! Μα τι παρατηρητική που είσαι βρε Bούλα μου!!!
Γιαγιά2- Να! Κοίτα τη μητέρα της Λένας... Καλέ τι παπούτσια είναι αυτά; Με τις παντοφλες ήρθε;
Γιαγιά1- Ναι γιατί η φίλη της! Να καλέ αυτή η ξανθιά με τις μπούκλες! Κοίτα τα κόκκινα παπούτσια! Ούτε στο κλαρί να έβγαινε...

Και ενώ η Σίσσυ και η Bούλα έσταζαν δηλητήριο για την κολυμπήθρα, για τα γλυκά της βάφτισης, για τα ράσα του παπά κλπ κλπ η ώρα είχε πάει 12:20 και τα νεύρα κρόσσιαααα λεμεεε !!
Η βάφτιση άρχισε κατά τις 01:00 γκρρρ και τελείωσε αν έχετε το Θεό σας κατά τις 02:15 !!
Το μυστήριο υπέροχο, η μικρή σκέτο μπουμπούκι και δεν έκλαψε και καθόλου. Πήραμε τα γλυκάκια που λέτε και βγήκε όλο το σόι (μου μέσα!) να δούμε με τι αυτοκινητο θα πάει η θεία, ο θείος, ο άλλος ο θείος, η γιαγιά μπλα μπλα μπλα και αφού οργανωθήκαμε και βρήκαμε επιτέλους ποιος στο διαολο θα παει με ποιον πήραμε στο δρόμο προς το αυτοκίνητο. 2 χαζές ξανθιές, εγώ και η μάμυ φυσικά, μπροστά από τους άλλους με τις τακούνες να κανουν κλακ κλακ στους έρημους, κυριακάτικους δρόμους της Λαρίσης, ένας πατέρας με βήμα στρατιώτη να κοιτάει μανιακά τα παπούτσια του, ένας θείος μες την τρελή χαρα (το γλυκό μαλλον ειχε μαριχουάνα, δεν εξηγειτε αλλιώς!) και έναν άλλο θείο από την υπερβολική απερισκεψία του στο δρόμο (είναι και μεγάλος σε ηλικία) στο τσακ να τον πατήσει αυτοκινητο και να τον κάνει μερέντα. Τρελό σκηνικό! Ακόμα βεβαια δεν εχω καταλάβει αν ήμασταν για γελια ή για κλάματα.
Και αφού μπήκαμε ομορφα- ομορφα στην Φεράρι μας (μεταξύ μας ενα Ford μπλε ειναι που δεν γυρνανε και καλά οι ταχυτητες, εε τι!!?? μεγαλεία λέμεεεε!!) και αφού πηγαμε να ξεκινήσουμε ακούσαμε φωνές. Κάνουμε τα κεφάλια πίσω και βλεπουμε στο διπλανό φούρνο να μαλώνουν δύο κυριούληδες με κοτλέ παντελόνια και μαγκούρες για τα ρυτιδιασμένα ματια μιας γιαγιούλας με κόκκινο τσεμπέρι! Και ενώ οι γέροι έπαιζαν το Ρόκι 4, ο ντάντυ επιτέλους έβαλε μπρος.
Το νεό πρόβλημα τώρα ήταν πως θα βρίσκαμε το κέντρο το οποίο ήταν χαμένο έξω από τη Λάρισα σε κατι χιλιόμετρα αγνώστου προέλευσης. Μετά απο έναν καβγά μεταξύ μαμυς και νταντυ - από εδώ στρίψεεεεε, -όχι από εδώ πρεπειιιι, ο 76χρονος θείος μου (αδερφός της γιαγιάς!) διάβασε την ταμπέλα του κέντρου στα αγγλικά ζζζζντόινγκ και επιτέλους μπήκαμε στο κέντρο.
Στο κέντρο επικρατούσε η χλιδή. Χρυσές, άσπρες και ροζ λεπτομέρειες έκαναν την διαφορά. Πρώτη φορά στα χρονικά πάω σε μια βάφτιση οπου το κεντρο δεν εχει πίστα για τζέρτζελο, αλλήθωρο κλαριντζή και παιδεραστή κιθαρίστα. Πολύ το χάρηκα γιατί είμαι και της πχιότητας και του σαλονιού. Απαλή κλασική μουσική έπαιζε και η θέα έκοβε την ανάσα.
Η μαλακία έγινε στα τραπέζια. Με εβαλαν σε ενα με τη μάμυ, τον πατέρα, τον θειο και μια οικογένεια με 4 κουτσούβελα. Ο πατερας μου μη δει παιδί, ορμάει να μαθει το ονομα του. Τιο το 'θελε; Τα δύο μεγαλύτερα παιδιά και κορίτσια είχαν τα ονόματα του πρώην μου και του ανθρώπου με τον οποίο είμαι ερωτευμένη τώρα. Και ενώ σιχτίριζα την ώρα και τη στιγμή που βρεθηκε σε αυτό το τρίο ... μπελάδων, βρήκα τη λύση στο πρόβλημα, την διέξοδο μου. Ήταν στρόγγυλο, μακρύ και άσπρο! Μην πάει ο νους σας εκεί! Τς τς τς! Ένα μπουκάλι με λευκό κρασί εννοούσα!
4:30. Είχα πιει όλο το καταπέτασμα! 1,5 μπουκαλι κρασί και συνηδειτοποίησα πως όντας μεθυσμένος παίρνεις τις πιο χαζές αποφάσεις. Αποφάσισα λοιπόν πως θα γίνω κοκκινομάλλα, θα κάνω 5 παιδιά (κουνέλα η Ελευθερία!) και θα σκεφτώ να περάσω νηπιαγωγός (με την καμία! πλέον είμαι νηφάλια!). Η μαμυ μεθυσε με ενα ποτήρι κρασί και μου μιλούσε για ανταυγιες ώσπου φώναξε σε ολη την αιθουσα ''πάω για κατούρημα! θα ερθεις;''. Ρεζίλιαααα !!!
Με το που γύρισα από το πίπι ρουμ που λέει και η Μαρία, συνέχιζα η αλκοόλα το πιοτό σαν την τελευταία αλκοολική της Τρούμπας. Και το λέω αυτό γιατί είχα πάρει μια μαγγικη στάση, Jesus!
Ο κύριος Γιώργος που γνώρισα ήταν ο πιο σπαστικός άνθρωπος του κόσμου. Γιατί εκτός του ότι μου έκανε το ''100 και 1 λόγοι για να μην γινεις φιλόλογος'', μου έκλεινε τσακίρικα το μάτι και μου ελεγε ''γερό ποτήρι είσαι εσύ μανάρι μου!''. Και η γυναίκα του ήταν διπλα, η οποια γυναικα του αποδείχτηκε φιλη της μαμας μου απο το δημοτικο και φιλεναδα για ενα καλοκαιρι καθως ειχαν παει μαζι στην Κω.
Και εκεί που ήμουν ο Ντιρλαντά Ντιρλανταντά τα πιτσιρικια απο δίπλα ηθελαν να με βγαλουν φωτογραφία με το nintendo λες και ημουν αξιοθεατο! Δεχτηκα να βγω και μετα απο λιγο ολο χαρα το ενα πιτσιρικι μου εδειξε πως πανω στη φωτογραφια μου ειχε προσθεσει μουστακι και κερατα! Πως μου πήγαιναν δεν λεγεται! Ήμουν ετοιμη να πάρω τον Ηρωδη να κάνει τη δουλειά του αλλα μετα θυμηθηκα πως πρωτον έλεγα μαλακιες, δευτερον ο Ηρωδης δεν εχει κινητο, τριτον ήμουν ζαλισμενη και ηθελα να κοιμηθω και τεταρτον ελεγα μαλακίες !!!!
Κατά τις 5:30 ξεκινησαμε για το δρομο της επιστροφής και χρ χρ χρχρχρχρ εριξα κάτι ύπνους στο κρεβατάκι μου !!!!

Υ.Γ= Σας χρωστάω και ανάρτηση απο τη συναυλια του Αλκίνοου Ιωαννίδη που πηγα τη Δευτέρα !!!
:)))