Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα... κρύο δεν έκανε ποτέ



Και μπορεί οι locomoddo να τραγουδούν το συγκεκριμένο λαλάκι όλο χαρά και ίσως και να το πιστεύουν, εγώ πάλι την Κυριακή που βγήκα μια ψυχρολουσία την δέχτηκα η αλήθεια είναι..
Βγήκαμε λοιπόν με την παρέα από το σχολείο και αν και είχαμε απώλειες λόγω αρρώστιας της Ανθής (αυτό το κορίτσι κάθε απόκριες αρρωσταίνει!!) και λόγω κακού προγραμματισμού τα περάσαμε σούπερ!!
Κατά τις 10 και 20 τα παιδιά με περίμεναν κάτω από το σπίτι φωνάζοντας και ουρλιάζοντας σαν παρλιακά.

- Σκάστε ρε ζώα, τους είπα η μελιστάλαχτη φίλη. Θα σας ακούσει η κυρα-Φανή από απέναντι και θα αρχίσει τα τς τς τς και την γεροντίστικη αποδοκιμασία της.
- Θεά είσαι μωρή, είπε η Μαρια λες και αυτή πήγαινε πίσω. Της το έλεγα από το τηλ ότι θα είναι θεά.!!, έλεγε όλο καμάρι στη Βίκυ.
- Άντε δεν πάμε σιγά- σιγά είπε ο Κώστας και με πήρε αλά μπρατσέτα.

Φτάσαμε μετά από 5 λεπτά στο μπαράκι γιατί έχω την τύχη ακριβώς δίπλα από το σπίτι μου να έχω καφετέριες και μπαράκια. Στους δρόμους γινόταν ο χαμός!! Μασκαράδες να γελάνε, να χορεύουν, να διασκεδάζουν παντού.. Μπαίνουμε στο μπαρ και δίνουμε το όνομα που είχαμε κάνει την κράτηση.

- Από εδώ, μας λέει ο μπάρμαν ντυμένος Ινδιάνος και μας δείχνει ένα τραπέζι άκρη Θεού και ΚΑ.ΠΗ γωνία (το λέω αυτό γιατί πίσω, δίπλα και μπροστά μας είχαμε παρέεες χαρούμενων παππούδων που έπιναν πορτοκαλάδα).
- Δεν γίνετε να μας βάλετε καπου αλλού, ρώτησα φορώντας το πιο ωραίο χαμόγελο μου.
- Όχι ομορφιά μου, μου κάνει. Είναι όλα κλεισμένα εκτός από αυτό.
- Βγάλτε το σκασμό και σινταουνιαστείτε, είπε ο Κώστας ξεφυσώντας.
- Άντε πάμε, είπε η Mary κοιτώντας την χαρούμενη παρέα παππουδιών που όλο και πλησιάζαμε.

Για να μην τα πολυλογώ η βραδιά μέχρι εκείνη τη στιγμή αποδείχτηκε η μεγαλύτερη ξενέρα του κόσμου όλου!! Παραγγείλαμε όλοι βότκα πορτοκάλι σε μια κοπέλα ντυμένη αστυνομικίνα (άσχετο αλλά χθες όλοι ήταν ντυμένοι είτε αστυνομικοι είτε στρατιωτικοί), ήπιαμε γρήγορα τα ποτά μας που σκατά ποτά ήταν, χυμό ξινό πορτοκάλι μας έδωσαν και επικεντρωθήκαμε να κλαίμε την μοίρα μας από τις 11. Μας παρέσυραν στο κλιμα βλέπετε τα παππούδια που σιγομουρμούριζαν μιζεριασμένα ότι '' ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!''. Εντάξει, τι να κάνουμε.. Θα ζήσουμε και έτσι !!!

- Πάμε να φύγουμε, έλεγε παίζοντας νευρικά με το καλαμάκι της βότκας της η Μαρία.

- Από τώραααααα ;, ωριόμουν εγώ. Εγώ από τις 11 σπίτι μου δεν πάωωωω !!!
- Πάμε αλλού !!!
- Που ρε Βίκυ;
- Κάπου, οπουδήποτε... Εδώ χτυπάς ενδοφλέβια ένεση ηρωίνης !!! ΠΑΜΕΕΕΕ !!!

Και τότε η Μαρία θυμήθηκε πως λίγο παρακάτω σε ένα πιο γαμάτο μπαράκι είχε κλείσει και εκεί τραπέζι.

- ΠΑΜΕΕΕ, φωνάξαμε με ενθουσιασμό που θα ξεφεύγαμε από όλη αυτή τη βαρετή βραδιά.

Τι το θέλαμε ; Με το που σηκωθήκαμε βλέπουμε την Ιωάννα, μια συμμαθήτρια μας ντυμένη σέξι καμαριέρα.
- Δεν το ζω, είπε η Μαρία και έπεσε βαριά στον καναπέ.
- Και όμως, της είπα και έκανα νόημα στα παιδιά να καθίσουμε γιατί προβλεπόταν μεγάλη η βραδιά.
- Γεια σας παιδιάααααα, είπε με ττο γνωστό της τρόπο η Ιωάννα.
- Γεια, είπε η Βίκυ κοιτώντας το κερί στο τραπέζι μας.
- Δεν έχετε κέφια;, ρώτησε η Ιωάννα και έσπρωξε τον Κώστα για να βολέψει τον κώλο της στον καναπέ.
- Φεύγαμε καρντιά μου, της είπα, και μας έκοψες.
- Α! γι’ αυτό ήσασταν σηκωμένοι;
- Ναι εξυπνοπούλι μου, είπε ο Κώστας ενώ κοιτούσε την ωρα στο κινητό.
- Τι ακριβώς ντύθηκες;
- Καμαριέρα. Σέξι καμαριέρα, είπε η Ιωάννα και άλλαξε σταυροπόδι.
- Α! κρίμα! είπε η Μαρία και σκάσαμε όλοι στα γέλια.

Αφού πέρασαν 15 βασανιστικά λεπτά με την Ιωάννα να μας εξηγεί για το από που πήρε τη στολή, πόσο την πήρε, γιατί την πήρε και ύστερα από αρκετά χασμουρητά και αγκομαχητά, μας κράτησε το καλύτερο για το τέλος.

- Που λέτε, άρχισε πάλι, το απόγευμα είδα ότι μου έλειπε από την ποδιά ένας φιόγκος..
- Κακό που έπαθες ρε Ιωάννα, είπαμε όλοι μαζί.
- Ναι! Τι να κάνω, τι να κάνω, λέω θα πάω στο ζαχαροπλαστείο για φιογκάκι.
- Όχι…
- Ναι! και μου βρήκαν στο ίδιο χρώμα!
- Όχι…
- Ναι! και τους ζήτησα να μου το κολλήσουν κιόλας!
- Όχι…
- Ναι! Και μου το κόλλησαν!
- Όχι…
- Ναι! Καλοί άνθρωποι!

Και συνέχιζε μπλα μπλα μπλα να μιλά μόνη της ώσπου ο Κώστας σηκώθηκε και την έστειλε στο διπλανό τραπέζι που καθόταν μια γνωστή της.

- Επιτέλους!
- Λίγο ακόμη και θα την χτυπούσα, είπε η Μαρία και ξεφύσηξε.
- Και η βραδιά συνεχίζεται, είπα και γεμάτοι χαμόγελο και αέρα πήραμε τα συμπράγκαλα μας και την κάναμε για άλλη παραλία.

Και εκεί που πηγαίναμε χαρωποί χαρωποί (που λέει ο λόγος γιατί υποβαστάζαμε εγώ με τον Κώστα τη Μαρία!) ακούμε κόρνες.

- Το ακούσατε αυτό;
- Ναι, σαν κόρνες μου ακούγονται.
- Ναι αλλά από πού;


Και τότε γυρνάμε όλοι μαζί τα κεφάλια μας προς τα πίσω και βλέπουμε το αυτοκίνητο των Flintstones να πάει να μας πατήσει. Αμέσως κάνουμε σπασμωδικές κινήσεις και βρισκόμαστε όλοι ο ένας πάνω στον άλλον σε ένα βρεγμένο πεζοδρόμιο βλέποντας το αυτοκίνητο να απομακρύνεται και τον κύριο Flintstone να μας κάνει κωλόχερο.
Αφού σηκωθήκαμε μαζεύοντας από κάτω παλτό, τσάντες και ηθικό συνεχίσαμε για το παραδιπλανό μπαράκι που ήταν όλο κόσμο και μουσική. Ένας κούκλος σερβιτόρος μας βρήκε αμέσως τραπέζι και παραγγείλαμε όλοι βότκα λεμόνι. Αυτό ήταν ποτό!
Μέχρι τις 3 χορεύαμε και χορεύαμε και χορεύαμε. Και φάγαμε του κόσμου τα σουβλάκια! Και λουκάνικα! Το μπαρ βλέπετε έψηνε και ο σερβιτόρος μας φώναζε κάθε λίγο και λιγάκι να μας κεράσει και άλλο και άλλο και άλλο. Αργότερα ήρθε και ο Λάμπρος με τον Παναγιώτη και πεθάναμε στο γέλιο με τις βλακείες τους.
Μέτα ήρθαν τα σφηνάκια. Και άλλα και άλλα ώσπου στο τραπέζι δεν χωρούσαν τα καινούργια. Και εκεί πάνω στη μέθη και στην υπερβολική χαρά (χαζομάρα θα έλεγα!! Χαχαχα) αρχίζαμε να χορεύουμε στο πεζοδρόμιο του μπαρ ποντιακά με υπόκρουση Πάολας ‘‘εδώ σε θέλω καρδιά μουυυ’’! Χαχα ήμασταν πολύ γελοίοι! Η αλήθεια να λέγεται! Οι γύρω, μας κοιτούσαν και γελούσαν, σφύριζαν και μας έδειχναν. Αλλά δεν μας ένοιαζε! Περάσαμε καλά και αυτό έφτανε!

Καλό ΣΚ σε όλους !
Το δικό μου δεν προβλέπεται τόσο καλό με τόσο διάβασμα που έχω.
Βιολογία φίλοι μου, 70 σελίδες που πρέπει να τις μάθω τέλεια γιατί γράφω την Κυριακή morning morning !!!
Kisses !!!

12 σχόλια:

ΦΟΥΛΗ είπε...

Τώρα τι κόλλημα φάγατε με την καμαριέρα;πολυλογού εεε;
Δεν προσέξατε καλά, οι παππούδες δίπλα ήταν μανάρια ντυμένοι παππούδες ,εεμ εγώ θα στα λέω,χάσατε φάση,χάσατε...
και του χρόνου, ακόμα πιο καλά και ανέμελα εύχομαι...

Ανώνυμος είπε...

Αντε το εκανες το διαλειμμα σου!
Τωρα τα κεφαλια μεσα!

Δε μας ειπες εσεις τι ντυθηκατε;;

Vangel Greko είπε...

Αυτή η γλαφυρότητά σου να περιγράφεις διαλόγους είναι απίστευτη!!

Τελικά το βράδυ σου/σας ολοκληρώθηκε πολύ ωραία!!

Να προσέχεις & να χαμογελάς!!

Τα σέβη μου!!

iliokamenos είπε...

τουλάχιστον παραδέξου το, ο φιόγκος ήταν πολύ όμορφος..

Leviathan είπε...

euxomai na piges kala! :) kali evdomada! :)

Ελευθερία είπε...

Πολυλογού η καμριέρα ρε Φούλη.. άσε!!!

Λες ;;;
Δεν πιστευω να εγινε τετοιο φιάσκο με τους παππούδες- μανάρια !!!
χαχαχα

Και του χρόνου... αλλά στη Σαλονικη του χρόνου και φοιτήτριααααα !!!!!!

Ελευθερία είπε...

Τα κεφάλια μέσα δεν λες τίποτα ρε Coύλα...
Αχχχ!!! ας τα βρας τα !!!!
χαχα

Εμείς τίποτα...
Είπαμε να ντυθούμε άνθρωποι και μια μερα στις 365 που εχει ο χρονος αλλά ήταν πολύ βαρύ...

Ελευθερία είπε...

Χμμμ!!! σε ευχαριστώ Βαγγέλη μου!!!

Θα προσέχω και θα χαμογελώ !!!

:)))) (για εσένα το χαμόγελο αυτό!!)

Ελευθερία είπε...

Ήταν... δεν μπορώ να πω ψέματα !!!
χαχαχα
iliokamene είσαι τελείως καμένος !!!
χαχαχα

φιλιάαα !!!!!

Ελευθερία είπε...

Leviathan μου ελπίζω να πήγα καλά αν και στο πίσω μερος του μυαλού μου κάτι λέει ότι τα σκάτωσα...
χμμ.. θα δειξει !!!

καλή εβδομάδα !!!!!

Clem Lumen είπε...

Ζηλευωωω:):):):)

Να περνατε παντα ετσι ομορφα, ολοι μαζι



σε φιλω

Ελευθερία είπε...

Τέτοια τρελοπαρέα που είμαστε χαχα !!!

φιλιά καλό μου !!