Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Έτσι πολύ ατένισα...


Ετσι πολύ ατένισα

Την εμορφιά έτσι πολύ ατένισα,
που πλήρης είναι αυτής η όρασίς μου.

Γραμμές του σώματος. Κόκκινα χείλη. Μέλη ηδονικά.
Μαλλιά σαν από αγάλματα ελληνικά παρμένα
πάντα έμορφα, κι αχτένιστα σαν είναι,
και πέφτουν, λίγο, επάνω στ' άσπρα μέτωπα.
Πρόσωπα της αγάπης, όπως τάθελεν
η ποίησίς μου.... μες στες νύχτες της νεότητός μου,
μέσα στες νύχτες μου, κρυφά, συναντημένα....


Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1917)

8 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Το "έτσι πολύ" στην καβαφική σημαίνει "τόσο πολύ"...

Αυτός ο στίχος με τα μαλλιά, μού θύμισε ένα άλλο λυρικό τετράστιχο, δεν θυμάμαι ποιου ποιητή:

"Στο μέτωπό σου στρογγυλά
κι ίσια σου επέφταν στους κροτάφους
που θα επαιδεύσαν τους ζωγράφους
άπηχτα, αριά, ρηχά μαλλιά"

Ελευθερία είπε...

Δεν με ρίχνεις με τέτοια Ασκαράκο... !!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα ποιητική!

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ελευθερία, γράφω κι εγώ ποιηματάκια, αλλά όχι λυρικά!
Τα δικά μου είναι πιο "ρεαλιστικά", πιο "γήινα", πιο "πραγματικά"!
Αν μου στείλεις μια φώτο σου, ή αν μου επιτρέψεις να επεξεργαστώ μια απ' αυτές που εσύ δημοσίευσες, ώστε να βγουν απ' τη μέση τα άλλα πρόσωπα, θα σου αφιερώσω (ή, μάλλον, θα ΜΑΣ αφιερώσω) ένα τέτοιο ποιηματάκι μου! χεχε

Ελευθερία είπε...

Coula:

Καλημερούδια Coulita !!!

Βάσσια είπε...

Λατρεμένος Κ. Καβάφης...

κάθε λέξη, κάθε στίχος, μια όαση.

Καλημέρα Ελευθερία
:-)

Ελευθερία είπε...

Aσκαρδαμυκτί:

Χα χα χα...
Η τρέλα δεν πάει μόνο στα βουνά...
Κατοικεί και στα μυαλά των ποιητών σαν και εσένα ....

Ελευθερία είπε...

Βάσσια:

Τρελή αγάπη με τον Καβάφη..

Έρωτας θα έλεγα...
Καλημέρα...