Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

ΜΙΑ ΓΚΑΝΤΕΜΙΚΗ ΜΕΡΑ


Όλοι μας κάποτε στην ζωή έχουμε περάσει μια γκαντέμικη μέρα...


Η δικιά μου ήταν στις 17 ιουνίου του έτους 2009 με την κολλητή μου συνοδοιπόρο σε μια άκρως γκαντέμικη διαδρομή...


Μια όμορφη πρωία λοιπόν, τα δύο σαϊνια η Ελευθερία και η Ευτυχία ή αλλιώς Σταχτοευτυχία (αυτή ξέρει γιατί! Χα), ξεκίνησαν με προορισμό το νέο εμπορικό της περιοχής.

Πήρανε το λεωφορείο με τον ήλιο ντάλα να τις ζεσταίνει και με μια καλοκαιρινή διάθεση (την επόμενη μέρα δίναμε το τελευταίο μάθημα) και άρχισαν να κάνουν σχέδια για την υπέροχη μέρα...

Μέχρι τότε όλα καλά...

Μόλις φτάσανε οι δύο κούκλες στο εμπορικό ψώνια, γέλια, κακό...
Τον ξεσηκώσαμε τον κόσμο...
Η ώρα όμως είχε περάσει και έπρεπε να φύγουμε.. Σκεφτήκαμε να στήσουμε σκηνή αλλά έτσι όπως μας ήρθε η σκέψη, έτσι μας έφυγε...
Την ώρα που φεύγαμε τσουπ! το αστροπελέκι η Λευθερία (όπως με λέει και ο Ασκαρδαμυκτί), τι το ήθελα λέω στην Ευτυχία
- Ρε Ευτυχάκι δεν σταματάμε και εδώ να φτιάξω ένα σβαρόφσκι πεταλούδα για το λαιμό;
- Ναι, μου απάντησε η γλυκύτατη κολλητούλα. Μόνο θα βιαστούμε γιατί αν χάσουμε το λεωφορείο θα αναγκαστούμε να το περιμένουμε τρισήμιση ώρες!
Έγινε η συμφωνία και μπήκαμε! Μπροστά μας ήταν μία ξανθιά Μπάρμπι με τον γκόμενο που δεν ήξερε σε τι χρώμα να το πάρει το έρμο το σβαρόφσκι!! Τη μία ήθελε να το παρει σε ρόζ αλλά δεν της τόνιζε τα μάτια, την άλλη σε κίτρινο αλλά τη χλώμιαζε, την άλλη σε ασπρο αλλά δεν άρεσε στον γκόμενο και την άλλη σε καφέ αλλά δεν πήγαινε με το μαγιό...
Μας γκάστρωσες φιλενάδα πήγα να της πω και εκείνη την ώρα λέει στην πωλήτρια <<Μπα, άλλαξα γνώμη! Ματάκι θα πάρω!!!>>..
Εγώ σε μία κατάσταση πανικού και η Ευτυχία να κοιτάω κάθε δύο δευτερόλεπτα το κινητό για την ώρα και να την ακούω να ψιθυρίζει κάτι σαν ΄Μην κουνιέσαι΄ στους δείκτες!! Η φίλη μου την έβλεπε Γιούρι Γκέλερ και η ξανθιά να μην αποφασίζει με τίποτα .. Να θέλω να την τσουρομαδήσω, να της βγάλω ένα ένα τα extensions αλλά λέω Ελευθερία συκρατήσου. Κάποτε θα το πάρει το ρημαδομπιζού...
Επιτέλους το ματάκι το αγόρασε και ήρθε να πω στην πωλήτρια τι ήθελα.. Της δείχνω την επιλεγμένη μου πεταλουδίτσα, το φτιάχνει επιτόπου, πληρώνω και φευγουμε κάνοντας βάδην σαν την Τσουμελέκα...
Με το που βγαίνουμε, να σου το λεωφορείο..... Όχι ρε γαμώτο, φωνάζω!!! Ευτυχία τρέχα!!!
Και τρέχουμε εγώ με την εσπανδρίγια 7 πόντων και η Ευτυχία με το σταράκι να το προλάβουμε....
Μαντέψτε !!!
Δεν το προλάβαμε και με μούτρα μέχρι το πάτωμα το πήραμε απόφαση!! Θα περιμέναμε το επόμενο που θα ερχόταν σε τρεισήμιση ώρες. Μπαίνουμε ξανά μέσα, ξαναβλέπουμε τις βιτρίνες, φάγαμε και μια παστούλα να πανε κατω τα φαρμακια και καθίσαμε νευριασμένες σε έναν καναπέ..
- Εσύ φταις, φώναζε η Ευτύχω με μένος. Αν δεν είχες την φαεινή ιδέα να παρεις την σκατοπεταλουδα τώρα θα ήμασταν στο κλιματιζόμενο λεωφορείο και όχι μέσα στη ζεστη να σκαμε σαν τα τζιτζικια !!!
- Συγνωμη, ψέλλισα και εσκυψα το κεφαλι. Αλλα να σου πω και κατι; Δεν έφταιγα εγώ!! Η χαζή η ξανθιά έφταιγε!! Αν αποφάσιζε από την αρχή τι θέλει τότε θα ήταν όλα καλά...
Ένα φωτάκι, όπως γίνεται και στα κινούμενα σχέδια, έλαμψε εκίνη τη στιγμη πανω απο το κεφαλι μου...
- Το βρήκα, είπα ενθουσιασμένη, Θα πάμε με τα πόδια στο κέντρο και μετά από εκει θα παρουμε το λεωφορείο για το σπίτι!! Τι λες;
Η Ευτυχία συμφώνησε και βρεθήκαμε στις 3 και κατι το μεσημερι να ψηνόμαστε κατω απο τον ζεστο ηλιο...
Περπατουσαμε και περπατουσαμε και περπατουσαμε και .... μαντέψτε!!!
Ω! ναι !! Και περπατούσαμε !! Τι πρωτοτυπία !!!
Ο δρόμος δεν τελείωνε με τίποτα και ο ιδρώτας έσταζε στα υγρά πλέον μέτωπα μας !! Και είχαμε και διάφορους ανώμαλους να μας κορνάρουν και να μας λένε ''Που πάτε μανάρια μου;'' και ''Ώρε τι κορμιά Θεέ μου'' ... Τι να κάνουμε?? Αρέσουμε !! Και όπως λέει και μια άλλη φίλη μου, η ομορφιά μας τα φταίει όλα !!!
Τέλος παντων, αντί για το κέντρο, πριν από αυτό βρήκαμε μία στάση που και αυτή κάλλιστα θα μας πήγαινε σπίτια μας!! Τέλεια, σκεφτήκαμε!!
Σκατά ήταν όμως!!! Κάτι άσχετες θειές μας οδήγησαν σε άλλη στάση και χωρίς να το ξέρουμε, βρεθήκαμε λίγο πριν από το εμπορικό... Ξανά από την αρχή λοιπόν για τις δύο φιλενάδες.... Οι άσχετες θειες για την ιστορία, μόλις ανεβήκαμε στο λεωφορείο κουνούσαν χέρια και πόδια για να μας δείξουν και καλά ότι πηγαίναμε λάθος....
Αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε νέα εισιτήρια γιατί είχαμε ανεβεί στη γραμμη που τελειωνε και φτασαμε επιτελους στο κεντρο. Με το που πατήσαμε το ποδι μας βλεπουμε το λεωφορείο που θα περναμε να ετοιμαζεται να φύγει. Τρέχουμε... ξανά και λέμε στον οδηγό να περιμένει για να βγάλουμε εισιτήρια.
- Ευτυχία δεν έχω αρκετά λεφτά για το κανονικό, Θα πάρουμε το μαθητικό.
- Μα αν ανεβεί ο ελεγκτης...
- Δεν θα ανεβεί! Άκουμε.. Θα πάρουμε αυτό και βλέπουμε...
- Μα δεν ισχύουν και δεν εχουμε τα πασο μαζι μας!!
- Δεν πειραζει !!
Βγάλαμε τα μαθητικα, ανεβήκαμε και εκεί που παίρναμε μια ανάσα ανακούφισης.... ανεβαίνει ο ελεγκτης !!!!!
Σκατά, σκατά, σκατά !!! Τι κάνω τώρα, σκεφτηκα. Σκούντηξα την Ευτυχία που χαμένη σε ένα κόσμο δικο της ηταν αλλου..
- Κοιτα ποιος ανέβηκε...
- Ποιος; με ρωτησε χωρις να κουνηθει.
- Κοίτα, της είπα αυταρχικα.
Τότε τον είδε...
- Δεν το πιστεύω, ψέλλισε. Γιατίιιιιι ;;;;
Ο ελεγκτης πλησιαζε και η υπμονη μας τελειωνε. Είχε φτασει κοντα μας και ...
- Τα εισιτήρια σας παρακαλώ..
- Ορίστε, είπα και σκουντηξα και παλι την κολλητη να το δωσει και αυτη το εισητηριο.
- Εχετε πασο; ρωτησε.
Κρυος ιδρωτας μας ελουσε. Πηρα την κατασταση στα χερια μου.
- Όχι δυστυχως. Τα ξεχασαμε! είπα όλο ναζι.
- Δεν πιστευω να το εχετε ξανακανει;
- Όχι βέβαια, απάντησα στον ίδιο τόνο με πριν..
- Καλα, είπε τελικα αφού προηγουμένως έγινε μια αναμετρηση μας με τα ματια. Αλλά να μην ξαναγίνει!
- Μα βέβαια...
Με κοίταξε με αγριεμένο ύφος
- Μα βέβαια και όχι....
Του γέλασα παιχνιδιάρικα...
Απομακρύνθηκε και ανάσανα επιτέλους.....
Μα τι περιπέτεια και αυτή !!!!
Υ.Γ= Όποτε δε βλέπω την πεταλουδίτσα- σβαρόφσκι, γελαώ με τα καμωματα μας και άλλες φορες θυμαμαι την ηλιθια κοπελια στο μαγαζι που μας εκανε να χασουμε το λεωφορειο...
Όμως την ευχαριστω κιόλας... Γιατί αν δεν ήταν τόσο παραξενη στις επιλογες της, εγω και το Ευτυχούλι μου τώρα δεν θα τα είχαμε ζήσει αυτά !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

6 σχόλια:

Phivos Nicolaides είπε...

Οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν "ουδέν κακόν αμειγές καλού"...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Εγώ, πάντως, πιστεύω πως φταίει ο γκόμενος της ξανθιάς!
Μη με ρωτήσετε γιατί;
Γιατί, για όλα φταίνε οι γκόμενοι...
(δεστο και σαν -ειρωνική- απάντηση στο προηγούμενο μισανδρικό σου ποστάκι)

Ελευθερία είπε...

Ασκαρδαμυκτί:
Ναι.. ναι ...
Όπως τα λες είναι !!!

~Κρυσταλλένια~ είπε...

Ελευθερια μου, σου ξαναδινω το λινκακι οπως μου ζητησες.

http://anusixies.blogspot.com/p/blog-page.html

Selehna είπε...

Ωραία περιπετειούλα!!!!!!το swarovski καλό???τι χρωματάκι είναι????

Ελευθερία είπε...

Είναι μία κίτρινη πεταλουδίτσα !! Πολύ όμορφη!!
Φιλιά σε σένα και στην όμορφη Πάτρα !!!