Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Θα ‘ρθει μια μέρα (Μανόλης Αναγνωστάκης)

 
Κυριακή με ποίηση.. Ίσως να φταίει η χθεσινή συνάντηση μαζί σου.. Ξέρεις εσύ..


Θα ‘ρθει μια μέρα που δε θα ‘χουμε πια τι να πούμε
Θα καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτια
Η σιωπή μου θα λέει: Πόσο είσαι όμορφη, μα δε βρίσκω άλλο τρόπο να στο πώ
Θα ταξιδέψουμε κάπου, έτσι από ανία ή για να πούμε πως κι εμείς ταξιδέψαμε.
Ο κόσμος ψάχνει σ’ ολη του τη ζωή να βρεί τουλάχιστο τον έρωτα, μα δεν βρίσκει τίποτα.

Σκέφτομαι συχνά πως η ζωή μας είναι τόσο μικρή που δεν αξίζει καν να την αρχίσει κανείς.
Απ’ την Αθήνα θα πάω στο Μοντεβίδεο ίσως και στη Σαγκάη, είναι κάτι κι αυτό δε μπορείς να το αμφισβητήσεις.
Καπνίσαμε –θυμήσου– ατέλειωτα τσιγάρα συζητώντας ένα βράδυ –ξεχνώ πάνω σε τι– κι είναι κρίμα γιατί ήταν τόσο μα τόσο ενδιαφέρον.
Μια μέρα, ας ήτανε, να φύγω μακριά σου αλλά κι εκεί θα ‘ρθεις και θα με ζητήσεις Δε μπορεί, Θέ μου, να φύγει κανείς μοναχός του.


Καλό υπόλοιπο Κυριακής να έχετε όλοι σας μπλογκερόπαιδα !!!

2 σχόλια:

Reaction είπε...

einai dwro to na niwsei kaneis erwta..arkei na nai dimeres kai na min ponaei..alla an analogistei kaneis oti kapoioi den ton vriskoun pote..to na to niwseis kai mono einai dwro!

Ελευθερία είπε...

Δεν έχω κάτι να προσθέσω σε αυτά που είπες reaction μου.. Τα είπες ΟΛΑ σε ένα σχόλιο...